IMGT25

r

w pomieszczeniu o bardzo wysokiej wilgotności powietrza i temperaturze 25-30°C. Następnie sadzonki zaprawia się przez 15-20 minut w 0,5% roztworze Topsinu lub 1% roztworze Kaptanu. Do sadzonkowania wykorzystuje się dwuwarstwowe podłoże. Dolna warstwa składa się z mało zasobnego w składniki pokarmowe substratu torfowego. Górną warstwę stanowi parowany piasek. Każda z warstw powinna mieć miąższość 10 cm. Sadzonki umieszcza się na głębokość 3-5 cm, zachowując gęstość 1000-1200 na 1 m². Przy temperaturze podłoża 23-25°C i powietrza 25-27°C następuje w ciągu 3-5 tygodni ukorzenienie sadzonek. Przez kolejne 2 miesiące u nasady sadzonek tworzą się cebulki przybyszowe. Po tym czasie od łusek oddziela się malutkie cebulki i sadzi je na zagonach w liczbie 60-80 na 1 m². Podłoże stanowi mieszanka ziemi liściowej, torfu i piasku (1:1:1). Temperaturę podłoża utrzymuje się na poziomie 20-22 °C, a powietrza 17°C. Uprawa trwa bez stosowania okresu spoczynku 3 lata. Uzyskane cebule osiągają obwód około 20 cm.

W uprawie na kwiat cięty lub doniczkowej cebule hipeastrum muszą przejść okres spoczynku trwający około 3 miesięcy w pomieszczeniu o temperaturze 15-17°C. Wyjątek stanowi uzyskany niedawno w SGGW mieszaniec - hipeastrum Chmielą (Hippeastrum x chmielił). Rośliny kwitną co 3-4 miesiące bez okresu spoczynku i także, w odróżnieniu od hipeastrum mieszańcowego, tworzą dużo cebul przybyszowych.

7. Rozmnażanie roślin tworzących bulwy

Bulwy to organy służące do magazynowania składników pokarmowych. Tworzą się w różny sposób: przez pierwotny lub wtórny przyrost na grubość części podliścieniowej (hipokotylowej) łodygi, grubienie części nadliście-niowej (epikotylowej) łodygi lub grubienie korzeni.

Powstałe bulwy można podzielić i nazwać następująco: jk bulwy łodygowe

-    hipokotylowe

-    epikotylowe (łuskobulwy) i bulwy korzeniowe.

7.1. Bulwy hipokotylowe

Spotykane bulwy hipokotylowe mogą mieć różny kształt i różną ®M' gość życia. U begonii bulwiastej i cyklamena są to bulwy mniej lub bardzie) owalne, wieloletnie, natomiast u gloriozy podłużne, jednoroczne. Na p wierzchni bulw hipokotylowych nie występuje sucha tunika.

Ryc. 27. Pędy kwiatowe begonii	Ryc. 28. Bulwa begonii bulwiastej
bulwiastej	: j

begonia bulwiasta - Begonia tuberhybrida Voss

Wieloletnia bulwa begonii, pokryta drobnymi brodawkami jest nieco spłaszczona, nerkowatego kształtu. Na dolnej części wyrastają cienkie, włókniste korzenie. Na górnej części bulwy, nieco wgłębionej, tworzą się pąki, z których wyrastają pędy. Pąki na bulwach widoczne są już pod koniec lutego lub na początku marca. W tym czasie można rozmnożyć rośliny. Bulwy rozcina się nożem na części posiadające przynajmniej jeden pąk. Najczęściej uzyskuje się 2-3 nowe fragmenty. Rany zasypuje się węglem drzewnym, a bulwy pozostawia do następnego dnia, aby miejsca cięcia nieco zaschły. Każdą uzyskaną część sadzi się pojedynczo do doniczek o średnicy 7-8 cm. Podłoże stanowi mieszanka torfu, ziemi liściowej i piasku (2:2:1). Bulwy powinny być przysypane cienką 1-2 cm warstwą podłoża. W szklarni o temperaturze 18-20°C bulwy ukorzeniają się i zaczynają rosnąć części nadziemne. Ten sposób rozmnażania jest mało wydajny. Na skalę produkcyjną nowe rośliny uzyskuje się wysiewając w styczniu-lutym nasiona.