koagulacja3

Podział roztworów koloidalnych

Ze względu na powinowactwo fazy rozproszonej do rozpraszającej koloidy dzielimy na:

-    koloidy liofobowe (hydrofobowe), których cząstki praktycznie nie ulegają solwatacji (hydratacji). Aby doprowadzić do koagulacji koloidu hydrofobowego należy zniszczyć jonową warstwę adsorpcyjną,

-    koloidy liofilowe (hydrofilowe), których cząstki są silnie solwatowane (hydratowane). Micele koloidów liofilowych chronione są przed koagulacją przez warstwę cząsteczek rozpuszczalnika otaczającą cząstkę koloidalną.

Koagulacja polega na destabilizacji układu koloidalnego. Jednoimienne cząstki koloidalne przyciągają jony przeciwnie naładowane co powoduje zobojętnienie ich ładunku powierzchniowego. Pozbawione ładunku cząstki mogą zbliżyć się do siebie na odległość oddziaływań międzycząsteczkowych sił van der Waalsa i ulec połączeniu, tworząc większe skupiska kłaczków, łatwe do usunięcia. Proces łączenia niestabilnych cząstek koloidalnych w zespoły cząstek, zwane kłaczkami (aglomeraty, agregaty niestabilne) nazywamy flokulacją.

pocesi£ lujiapjLjemy acstU boboLduałrie i sferapojnu

LoocLoiTobl.    tuje iduGJA,. LtodjO'Yćbtertia gU/wu. Udo

U6Ux)be\C 'ttoial upy*ooóada. rfeouoiardLOU;

C    djo    ?(oJuulU^ hylręiliy Ujctt,

dx^iadbfux3 rfealadUfeoare ć    2Juią&U. a Wnv    addhjosc

doo    uymroue,    ojystekj

ćcluolcfealfuji Jn -