obciążeń dopuszczalnych dla różnych rodzajów gruntów budowlanych. Zasady szczegółowego określania obciążeń jednostkowych podłoża gruntowego zawarte są w normie [32].
Tablica 9-7
Orientacyjne dopuszczalne obciążenia jednostkowe gruntów
Rodzaj gruntu |
Obciążenia jednostkowe MPa |
Skaty twarde (granit, sjenit, bazalt) niespękane |
4 |
Skaty twarde mocno lub mato spękane |
1 -2 |
Skaty miękkie — wapienie i piaskowce niespękane |
2 |
Wapienie i piaskowce mocno lub mato spękane |
0,6-1 |
Rumosze z porami wypełnionymi gruntem sypkim |
0,35-0,7 |
Rumosze z porami wypełnionymi gruntem spoistym |
0,17-0,35 |
Żwiry wypełnione gruntem sypkim |
0,3 - 0,6 |
Żwiry wypełnione gruntem spoistym |
0,17 - 0,3 |
Piaski grube i średnie, zagęszczone, średnio zagęszczone i luźne |
0,15 - 0,45 |
Piaski drobne mato wilgotne, zagęszczone, średnio zagęszczone i luźne |
0,1 -0,35 |
Piaski drobne wilgotne, zależnie od zagęszczenia |
0,08 - 0,3 |
Piaski gliniaste i pyły zależnie od konsystencji (od piaszczystych do zwartych) |
''fr O •I* o |
Gliny i iły zależnie od konsystencji |
0,06 - 0,3 |
■ Nośność gruntów słabych można zwiększyć m.in. za pomocą tworzyw sztucznych. Obecnie prowadzi się próby w skali laboratoryjnej i półtechnicznej stosując do tego celu różnego rodzaju żywice. Wytrzymałość gruntów wzmocnionych zależy od ilości wprowadzonej żywicy i może sięgać powyżej 10 MPa, przewyższając znacznie wymagania techniczne. Przeszkodą w szerszym stosowaniu żywic do tego celu jest ich dość wysoka cena oraz brak rozeznania w zachowaniu się po upływie dłuższego czasu.