Kolendowicz4

Rozpiętość dźwigara / = 6 m.

Rozwiązanie

■    Naprężenia w dźwigarze według wzoru (10-12)

a = Ea,M = 21 000 0,000012-100 = 25,20 kN/cm^{1 2} = 252 MPa.

■    Naprężenia te sięgają granicy plastyczności.

■    Powierzchnia przekroju dźwigara (z tablic) A = 69,1 cm².

■    Siłę poziomą działającą na mur obliczymy ze wzoru (10-13)

P = EAa, At = Aa = 69,1-25,20 = 1741,32 kN.

■    Tak wielkiej siły zwykłe mury nie są w stanie przenieść. Mur uległby zniszczeniu. Dźwigary stalowe nie mogą być sztywno utwierdzane w murze. Z każdej strony dźwigara należy zostawić szczelinę ok. 3-^5 cm (rys. 10-8).

^10.2. Ścinanie

Ze zjawiskiem czystego ścinania, zwanego także przesuwaniem, polegającego na tym, że w płaszczyźnie przekroju pręta występują tylko naprężenia styczne, spotykamy się bardzo rzadko. Ścinanie występuje najczęściej ze zginaniem. W tych jednak przypadkach, gdzie wpływ zginania jest mały, zakładamy, że zachodzi wyłącznie ścinanie, które nazywamy wtedy czystym ścinaniem. Ścinanie występuje głównie w różnych połączeniach elementów konstrukcyjnych, jak na przykład w nitach, śrubach, spoinach i połączeniach drewnianych.

■    Siły obciążające pręt w sposób pokazany na rysunku 10-13 wywołują ścinanie i usiłują przesunąć względem siebie w płaszczyźnie m-m części / i II pręta (rys. 10-14). W płaszczyźnie tej wystąpią wówczas naprężenia styczne t rozłożone równomiernie na płaszczyźnie przekroju (rys. 10-15). Podobnie jak w przypadku rozciągania i ściskania naprężenia te mają wartość

t =    - [Pa] lub    (10-14)

A    |_cm J

164

1

muszą być równe lub mniejsze od wytrzymałości obliczeniowej określonej dla materiału pręta. W ostatnim wzorze A oznacza pole przekroju.

■    Pole przekroju pręta ścinanego obliczymy ze wzoru

= j [cm²],    (10-15)

2

a dopuszczalne obciążenie ścinające ze wzoru

= AR [N],    (10-16)