KONSTRUKCJE STALOWE STR340

340

Procedura 9.8 (cd.)

1	2
8. Obliczenie zastępczego współczynnika sztywności węzła z więcej niż jednym szeregiem śrub w strefie rozciąganej I^kcffA ^keq ^=_I- (9-68) ^Zeq gdzie: k*r, = —V - ^(9'^69> y ' Tkj, Z^kefT.rhr ^z«„ = ' (9.70) Z*^Keff\r ^nr r	keq - zastępczy współczynnik sztywności strefy rozciąganej w połączeniach śrubowych z więcej niż jednym szeregiem śrub ^keff,r - efektywny współczynnik sztywności r-tego szeregu śrub uwzględniający współczynniki sztywności kj>r składników r-tego szeregu śrub kj,r - współczynniki sztywności części podstawowych r-tego szeregu śrub uwzględniające środnik słupa k3, pas słupa k4, blachę czołową ks i rozciąganie śrub kio hr - odległość r-tego szeregu śrub od środka strefy ściskanej (środka ściskanego pasa belki) zeą - zastępcze ramię sił
9. Obliczenie sztywności węzła Ez^2 Sj ~~~~r (9-71) A 1 gdzie: P = l, gdy Mj;Ed < 2/3Mj Rd, u f^1’^5M^Y l MjW J ' gdy 2/3MjiRd<Mj>Ed<MjRd.	E = 210000 N/mm^2 - moduł sprężystości podłużnej stali z- ramię sił, zależne od rodzaju węzła według rys. 6.15 normy [54] lub przyjmowane jako zeq w połączeniach śrubowych z więcej niż jednym szeregiem śrub kj - współczynniki sztywności i-tej części składowej węzła przyjmowane według tabl. 6.9 i 6.10 normy [54] jj. - stosunek sztywności v|/ - współczynnik zależny od rodzaju połączenia; dla połączeń spawanych i śrubowych z blachą czołową v|/ = 2,7

W przypadku połączeń z blachą czołową wystającą z dwoma szeregami śrub rozciąganych (po obu stronach pasa belki), w celu uproszczenia można przyjmować podwojone współczynniki sztywności poszczególnych części składowych skrajnego szeregu śrub i rozpatrywać połączenie jako z jednym szeregiem śrub, przyjmując ramię sił równe osiowemu rozstawowi półek belki.

9.3.4. Zdolność do obrotu

W punkcie 6.4 normy [54] zostały podane warunki, jakie muszą spełniać węzły, aby wykazywały dostateczną zdolność do obrotu w globalnej analizie plastycznej konstrukcji.