Kolendowicz'2

a)    b)

■    Rozwiązanie ramy w etapie I przeprowadza się w sposób podobny do przedstawionego w p. 12.3.

■    W etapie II rozwiązanie przebiega w sposób następujący. Stosując metodę Crossa przyjmujemy w pierwszym przybliżeniu, że węzły nie ulegają obrotom i wobec tego przy przesunięciu A (rys. 12-15) na końcu A i B słupa A B obustronnie utwierdzonego powstaną momenty M_AB i M_BA, a na końcu C słupa CD podpartego przegubowo moment M_CD. Momenty M_AB i M_BA są liczbowo równe i, stosując znakowanie przyjęte w metodzie Crossa, mają takie same znaki. Dla pręta obustronnie utwierdzonego (rys. 12-16a)

(12-19)

(12-20)

6 El

a dla pręta podpartego na jednym końcu przegubowo (rys. 12-16b)

.    3 El

M°. = —A.

^A    h²

■ Przy obciążeniu ramy statycznie niewyznaczalnej znaną siłą poziomą rzeczywiste przesunięcie A nie jest wiadome, gdyż jest także statycznie niewyznaczalne. Wobec tego nie są wiadome również momenty i

Rys. 12-15

■ W praktycznym postępowaniu przyjmujemy wartość A, = 1 i obliczamy lub Momenty te zaczepione w unieruchomionych węzłach ramy są momentami wyjściowymi. Po ich wyrównaniu otrzymujemy momenty zginające w prętach ramy powstałe w wyniku dowolnie przyjętej wartości przesuwu A,. Wartości tych momentów są więc nieprawdziwe. Zauważmy, że przyjęty dowolnie w etapie II rozwiązania przesuw A, jest wynikiem działania siły X_x wywołującej ten przesuw (rys. 12-15). Siła X_t wywołuje-w ryglu BC siłę osiową o tej samej wartości X_t, którą wyznaczamy jako sumę odpowiednich reakcji

272