M Feld TBM179

179

5.2. Podział metod projektowania

Część opisowa zawiera dane dotyczące parametrów obróbki, prędkości obrotowej wrzeciona dla poszczególnych zabiegów oraz wykazu narzędzi i imaków narzędziowych użytych w danej operacji.

Na szkicu podaje się sposób ustawienia narzędzi w imakach narzędziowych oraz wymiary określające położenie punktu bazowego obrabiarki względem powierzchni bazujących uchwytu obróbkowego lub względem charakterystycznych powierzchni przedmiotu obrabianego, co ma szczególne znaczenie przy podziale naddatków w półfabrykatach odznaczających się dużą nieregularnością kształtu.

Wytypowane narzędzia wraz z imakami narzędziowymi umieszcza się w głowicy w kolejności zgodnej z kolejnością ich pracy (tzw. kolejność technologiczna).

W instrukcji obróbki zamieszcza się również uwagi dotyczące ustawienia nastawników korekcyjnych, sposobu wyznaczenia punktu bazowego na obrabiarce, kontroli obrobionej części itp.

Opracowana instrukcja obróbki jest przekazywana obsługującemu obrabiarkę, a na etapie opracowania programu jest pomocna w projektowaniu planu przejść narzędzi skrawających.

Plan przejść narzędzi. Plan ten może być opracowany w dwojaki sposób:

-    indywidualny plan przejść narzędzi - opracowuje się go dla kolejnych narzędzi zamocowanych w głowicy narzędziowej (rys. 5.7),

-    zbiorowy plan przejść narzędzi - jest opracowywany na jednym arkuszu dla wszystkich narzędzi skrawających (rys. 5.8).

Plan przejść narzędzi opracowuje się w celu określenia torów ruchu punktów charakterystycznych kolejnych narzędzi i na ich podstawie programowych wielkości przemieszczeń. Kolejne przemieszczenia są numerowane zgodnie z numeracją bloków informacji w programie. Podany jest również zwrot przemieszczeń. Przemieszczenia realizowane szybkimi posuwami (ruchy ustawcze) przyjęto oznaczać cienką linią, natomiast przemieszczenia robocze - linią grubą. Sprzyja to zmniejszeniu możliwości popełnienia błędu w doborze wielkości posuwu, co jest istotne ze względu na bardzo duże wartości posuwów szybkich.

Karta programowa. Jest to dokument, którego treść, po przepisaniu na dziurkarce na taśmę dziurkowaną, jest zbiorem informacji sterujących pracą obrabiarki.

Karta programowa ma część tytułową zgodną z treścią karty instrukcyjnej oraz liczne wiersze i kolumny tworzące bloki informacji (rys. 5.9).

Poszczególne kolumny zawierają: numer bloku informacji N, rodzaj funkcji przygotowawczej G, znak i wartość przyrostu współrzędnej X i Z, parametry interpolacji kołowej J i K, funkcje technologiczne F, S, T (z zakodowaną wielkością posuwu, numerem kolejnych obrotów w ciągu, numerem narzędzia i korektora) oraz funkcje pomocnicze M (z liczbą kodową określającą kierunek włączenia obrotów wrzeciona, włączenie doprowadzenia płynu obróbkowego itp.).

Niżej będzie omówiony przebieg opracowania karty programowej dla części przedstawionej na rys. 5.5. Wstępny opis stanowi początek programu. Znaczący tekst programu rozpoczyna się od znaku „%”. Przed tym znakiem może występować dowolny tekst składający się z liter, cyfr i innych znaków określający, np. numer i nazwę części obrabianej, typ obrabiarki, numer programu.