mikolajek alpejski i ametystowy

Apiaceae

Eryngium • mikołajek

Eryngium alpinum Mikołajek alpejski

Nazwa sugeruje, źe pochodzi z Alp. ale występuje także na Bałkanach. Pędy sztywne, wysokości 60-100 cm. rozgałęzione w górnej części. Liście odziomkowe jajowatosercowate. głęboko karbowane, osadzone na długich ogonkach. Liście łodygowe klapowane. często z fioletowym nalotem. Kwiatostan walcowaty, nie-bieskofioletowy. otoczony pierzasto wcinanymi, miękkokolczastymi listkami podsadkowymi. Są one dłuższe od kwiatostanów i uformowane w kształcie szeroko rozwartego kwiatu tulipana. Kwitnie VII—VIII. Kwiaty są miododajne.

Uprawiany czasami na kwiat cięty i do zasuszania, jest też niewątpliwą ozdobą rabaty bylinowej. Wymaga stanowiska w pełnym słońcu i dość żyznej, głęboko próchnicznej. wapnowanej gleby na żwirowo-kamienistym podłożu. Rośnie również na słabszych glebach, lecz kwiatostany wydaje mniejsze lub nieliczne. Wytrzymałość na mrozy zupełna.

Rozmnażanie przez wysiew świeżych nasion wprost do gruntu lub sadzonki korzeniowe pozyskane jesienią.

Eryngium amethystinum Mikołajek ametystowy

Pochodzi z Europy Południowej (Grecja. Włochy). Łodygi sztywne. rozgałęzione, wysokości do 60 cm. Liście skórzaste. podwójnie pierzaste, wąsko pocięte, kolczasto ząbkowane, dolne na ogonkach, górne - siedzące. Kwiatostany kuliste, ametystowo-niebieskie z lancetowatymi, ostro kolczastymi podsadkami. Kwitnie VII—VIII.

Powinien znaleźć miejsce wśród roślinności stepowej, na stokach lub większych skalniakach. Wymaga ciepłych, słonecznych stanowisk i niekoniecznie żyznej, lecz przepuszczalnej i dość suchej gleby. Wytrzymuje mrozy do -15°C.

Rozmnażanie przez wysiew świeżych nasion.

, i >