MANGANOMETRIA1

139

potencjałów normalnych £° obydwu par redoksowych. Dostateczna wartości tych potencjałów dla roztworu miareczkującego i miare-tego jest podstawowym warunkiem wykorzystania reakcji redoksowej ■■łów analitycznych. Przyczyną tego, że jon nadmanganiowy MnO^“ w za*

środowisku jest tak użytecznym odczynnikiem w oksydometx±i,jest wysoki dodatni potencjał normalny, co stwarza możliwość praktycz-bsw ilościowego utleniani a wielu innych substancji.

, 2. Manganometria

P

udtiena.

Lmc db#

lisganometzia obejmuje metody analizy objętościowej, w których wyko-l^mtuje się silne działanie utleniające jonów nadmanganianowych dodawa-najczęściej w postaci wodnego roztworu nadmanganianu potasowego do ■■■czanego roztworu. Analizowanymi ilościowo substancjami są na przy-Kad: jony szczawianowe, jony żelazawe, cząsteczki nadtlenku wodoru:

C204^2“—* 2e + 2C02	^0 2C02,2H30^+/C204^2“ * " ^0,49 T»
Pe^2+----- e + Pe^5*	^Pe^/Pe^2* - + ^0’^77 7'
	o
H202 ---- 02 + 2H30^+	^Ł02,2H30Vh202 - ^+ 0>^68 T'

2+

które w roztworach kwaśnych redukują jony nadmangani ano we do jonów Mn ■•dług równania:

MnO ” + 8H-0⁺ + 5e — V'Sn²⁺ + 12H-0 4    3    2

^£ Mn0₄',8H₃0⁺/^ffn^{2+ = + 1,51 7}

Sa taki właśnie przebieg reakcji wskazuje porównanie wartości normalnych potencjałów oksydacyjno-redukcyjnych oznaczanych manganometrycznie

—    +    Or,

układów redoks, z wartością układu MnO^SH^O /Mn /tab.18, str. 136/.