na9

IIICI £dUM> /.C»pUI J Of^ipci IU*V JAJWUiy WUIIC SĄ Utd lAAlIlICJIUlia y« CMIiU Ul li»ll IU,

naukowego uzasadnienia niepopularnych decyzji czy też nadawania naukowego „szyldu" decyzjom. A więc spełniają, jak trafnie określono w literaturze, funkcje fasadowe czy też dekoracyjne (Dekor-undFeigenblattfunktion). Jest to oczywiście zjawisko patologiczne.

Jeżeli natomiast idzie o pozytywne funkcje zespołów ekspertów, to należy wymienić funkcję doradczą (ekspertyzową), koordynacyjną, określaną także jako integracyjną, oraz funkcję kontrolną'.

e)    Organy pierwszej i drugiej instancji

W sferze procesowej na podstawie zdolności do rozstrzygania spraw indywidualnych w drodze decyzji administracyjnych klasyfikacja obejmuje organy I instancji i organy II instancji w sytuacjach braku odwołania - organy decydujące i organy stopnia wyższego, a w sytuacji braku organów wyższego stopnia organy decydujące i organy kontrolne.

f)    Nowe wyróżnienia konstytucyjne

W Konstytucji z 1997 roku wprowadza się dwa nowe określenia: centralnych konstytucyjnych organów państwa i centralnych organów państwowych.

Centralny konstytucyjny organ państwa jest pojęciem nowym, dotychczas prawnie nieodzwierciedlonym. Sformułowane na potrzeby tej Konstytucji i w rezultacie całego prawodawstwa pojęcie to wymaga wyraźniejszego określenia.

W ujęciu ścisłym centralnym konstytucyjnym organem państwa jest organ, który:

1)    jest jednostkowy w skali państwa,

2)    ma kompetencje rozciągające się na obszar całego kraju lub ściśle określone kompetencje związane z państwem jako takim,

3)    ma określoną przez Konstytucję własną (niepowtarzalną) nazwę bądź należy do wyróżnionej przez Konstytucję niepowtarzalnej kategorii organów.

V _J

Lista centralnych konstytucyjnych organów państwa jest ruchoma, ponieważ wiele organów (wiele urzędów) tworzonych jest w drodze aktów normatywnych pozaustawowych. Tak utworzone organy nie są konstytucyjne stałe.

3 E. Knosala. [\v:J E. Knosala, L. Zacharko, A. Matan. Elementy nauki administracji.