Nauczanie zintegrowane trudności i zalety w opiniach nauczycieli cz 1

Lila Plawińska, Zespól Szkól Ogrodniczych w Szczecinie Teresa Godlewska, Uniwersytet Szczeciński

Nauczanie zintegrowane - trudności i zalety w opiniach nauczycieli

We współczesnej szkole obserwuje się poszukiwanie różnego rodzaju form i metod pracy z dziećmi i młodzieżą, które przyczyniłyby się do wzrostu autorytetu szkoły i wszechstronnego kształcenia wychowanków, a także pobudzenia i rozwijania ich zainteresowań i uzdolnień. Jednym ze środków takiego oddziaływania powinno być kształcenie zintegrowane, przede wszystkim na pierwszym etapie edukacji szkolnej. Jest to zadanie, które obecna reforma oświatowa stawia przed nauczycielami klas I-III, powierzając im cały proces dydaktyczno--wychowawczy, w którym pełnią rolę opiekuna, wychowawcy i koordynatora (Jezierski 2000). W wielu szkołach podstawowych pracę pedagogiczną z dziećmi w młodszym wieku szkolnym z zakresu wychowania fizycznego prowadzą nauczyciele nauczania początkowego, choć: ,jak wynika z badań, z niechęcią prowadzą zajęcia wychowania fizycznego, gdyż ich poziom i zakres przygotowań do pracy w szkole z małym dzieckiem jest niewystarczający. Pozostaje więc otwarty problem odpowiedniego kształcenia kadr nauczycieli nauczania początkowego” (Koszczyc 2000, s. 13).

Cel pracy

Celem niniejszej pracy jest poznanie nie tylko opinii o trudnościach i problemach nauczycieli prowadzących zajęcia ruchowe na szczeblu nauczania zintegrowanego, ale także próba odpowiedzi na następujące pytania:

1.    Na jakie trudności napotykają nauczyciele prowadzący zajęcia ruchowe na szczeblu kształcenia zintegrowanego?

2.    Jakie występują problemy w łączeniu treści programowych z różnych przedmiotów na etapie nauczania zintegrowanego?

3.    Jak przygotowani są nauczyciele do realizowania nowych zadań w zreformowanej szkole?

Zebrane wyniki badań mogą posłużyć weryfikacji sposobów kształcenia studentów kierunków nauczycielskich do pracy w szkołach podstawowych zwłaszcza na szczeblu nauczania

zintegrowanego.

Materia) i metoda badań

Badania przeprowadzono w październiku 2000 r. wśród 132 losowo wybranych nauczycielek szczecińskich szkół podstawowych, prowadzących zajęcia ruchowe w klasach I-III. W badanej grupie przeważały kobiety w wieku 36-40 lat (40,8%), a najrzadziej ankietowanymi były nauczycielki w wieku powyżej 50 lat (2,3%) (rys. 1).

Respondentki najczęściej miały staż pracy pedagogicznej 11-16 lat (38,6%), a tylko nieliczna grupa (2,3%) przepracowała w szkole 25 lat (rys. 2).

W badaniach posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, którą zrealizowano na podstawie kwestionariusza ankiety opracowanego w Zespole Dydaktycznym Metodyki Wychowania Fizycznego Instytutu Kultury Fizycznej Uniwersytetu Szczecińskiego. Sformułowane pytania w kwestionariuszu ankiety dotyczyły trudności ujętych w czterech kategoriach:

- elementów bazy materiałowo-sprzętowej, związanej z przygotowaniem i prowadzeniem zajęć ruchowych,