Obraz16

16 Biografie

Jan Bytnar „Rudy”

„ Rudy miał piegowatą twarz i ruda we wiosy. Caia istota Rudego ześrodkowaia się w jego oczach i czole, odzwierciedlając wybitną inteligencję. (...) ...ujawni!się talent kucharski. (...) Byt to chłopiec o dużej, wszechstronnej skali talentów. (...) To, co zdecydowało o popularności Rudego w zespole, oparte było na talentach artystycznych i na jego zamiłowaniu do majsterkowania."

(A. Kamiński „Kamienie na szaniec")

Ur. 6 maja 1921 roku w Kolbuszowej pod Warszawą. Od 1940 roku w Szarych Szeregach, harcmistrz, Komendant Hufca Grup Szturmowych „Sad” (południe) w Oddziałach Dyspozycyjnych Kedywu KG AK. Rodzice: Zdzisława z Rochulów i Stanisław Bytnar -oboje nauczyciele. W 1925 roku przenoszą się do Warszawy. Janek był chorowitym dzieckiem. Opiekę nad nim sprawował dr Janusz Korczak. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej dostaje się do Gimnazjum im. St. Batorego.

Mając 12 lat wstępuje do 23 WDH „Pomarańczarnia”. Do wybuchu II Wojny Światowej zdobywa 32 sprawności i stopień Harcerza Orlego. Od początku wojny aktywnie uczestniczy w konspiracyjnych działaniach Szarych Szeregów. Najpierw zajmuje się małym sabotażem (malowanie znaków polski walczącej, wybijanie szyb niemieckich sklepów, itp.) a potem dywersją i akcjami zbrojnymi.

Zostaje aresztowany 23.03.1943 o godz. 4.45 rano w swoim mieszkaniu. Od pierwszych godzin po aresztowaniu jest torturowany przez Gestapo. Zostaje odbity 26.03.1943 w słynnej Akcji pod Arsenałem przez Grupy Szturmowe. Akcją formalnie dowodził komendant Szarych Szeregów Stanisław Broniewski „Orsza” a faktycznie Tadeusz Zawadzki „Zośka". „Rudy" umiera, zakatowany przez gestapo, w swoim mieszkaniu 30.03.1943 roku. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Stefan Mirowski

Ur. 14.03.1920 r., harcmistrz, wychowanek Gimnazjum Towarzystwa Szkoty Ziemi Mazowieckiej w Warszawie, absolwent Wydziału Mechaniki Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. Wawelberga i Rotwanda, długoletni, emerytowany pracownik Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, Główny Specjalista w Centralnym Ośrodku Informacji Normalizacyjnej i Metrologicznej, autor ponad 200 artykułów na temat normalizacji technicznej. Służbę harcerską rozpoczął w 21 WDH im. gen. Ignacego Prądzyńskiego, 28.02.1932 r. złożył Przyrzeczenie Harcerskie. Przed wojną był zastępowym, przybocznym, komendantem obozów. W okresie okupacji pełnił służbę w Szarych Szeregach, był hufcowym, kom. okręgu, kom. Chorągwi Warszawskiej (Ul Wisła), organizatorem i pierwszym kom. Zawiszy, kierownikiem wydziału Głównej Kwatery (Pasieka), wreszcie pierwszym wizytatorem Chorągwi Lwowskiej i Krakowskiej Szarych Szeregów. Był też członkiem Komendy Głównej organizacji małego sabotażu „Wawer", której kom. był Aleksander Kamiński.

W latach 1945-1948 pełnił funkcję zastępcy kom. Warszawskiej Chorągwi ZHP, skąd usunięto Go dyscyplinarnie w 1949 r. Do służby powrócił w 1956 r. Uczestniczył w pamiętnym Zjeździe Łódzkim, który reaktywował ZHP. Do 1958 r. był sekretarzem Centralnej Komisji Weryfikacyjnej przy Naczelnictwie ZHP, działając jednocześnie jako instruktor w warszawskim hufcu Filtry.

Po długiej przerwie w gronie najbliższych przyjaciół-instruktorów (Halina Wiśniewska, Anna Zawadzka. Jan Rossman) współtworzył tzw. „Bandę Czworga”, która aktywnie uczestniczyła w przeprowadzaniu zmian w ZHP, ukoronowanych dokonaniami XXVIII Zjazdu ZHP (grudzień 1990) kiedy to został wybrany na Przewodniczącego ZHP.

Umiera nagle 13.07.1996 r. w Oslo, po zakończeniu Światowej Konferencji Skautowej, na której przewodniczył uczestniczącej po raz pierwszy w charakterze pełnoprawnego członka delegacji ZHP. Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.