Obraz2(1) 2

Symbolika

Krzyż Harcerski

rv^;r1

Projekt Krzyża opracował w 1912 ks. Kazimierz Lutosławski, jako odznakę nielegalnie działającej w Warszawie Naczelnej Komendy Skautowej. Tak pisał o jego symbolice w swojej książce „Czuj duch! - szesnaście gawęd obozowych o idei skautingu", wydanej pod pseudonimem X. Jana Zawady:

„ Wianek z dębu i wawrzynu oznacza cele do zdobycia: silę i umiejętność, sprawność i wiedzę.

Oplata on główny symbol skautowy: krzyż z hasłem: »Czuwaj!«. Kształt tego krzyża jest dawny; takiego użyto do naszego orderu waleczności: »Virtuti Militari«; uprzytamnia on szczególnie obowiązek dzielności. Ma on w pośrodku okrąg - symbol doskonałości, a w nim gwiazdę promienną, jakby światło przewodnie: ad astra! A sam krzyż znaczy: per aspera, bo wskazuje drogę ciężką, cierniami walki z własnemi słabościami usianą, a przytem oznacza też gotowość do tej walki i do wszelkich poświęceń - aż do męczęństwa za wiarę, aż do śmierci za Ojczyznę: Bóg i Ojczyzna są treścią wewnętrzną tego znaku. Hasło »Czuwaj!« na nim - to pobudka, ostrzeżenie; oznacza gotowość ducha do pracy nieustannej."

Powstałe po listopadzie 1918 Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało rozkaz, stanowiący, że Krzyż Harcerski jest jedyną odznaką cywilną jaką można nosić na mundurze wojskowym. Dawniej Krzyże były numerowane, a numer wpisywano do Książeczki Harcerskiej.

Krzyż Harcerski otrzymuje się po złożeniu Przyrzeczenia Harcerskiego i nosi się go 2 cm nad lewą kieszenią munduru.

Kazimierz Lutosławski

(4.03.1880 - 5.01.1924) - ksiądz, polityk, działacz

harcerski. Podczas pobytu w Anglii zapoznał się ze skautingiem i latem 1911 założył w Kosowie drużynę skautową. Pod pseudonimem ks. Jan Zawada wydał (1913) książkę „Jak prowadzić drużynę skautową”. Autor wielu podręczników harcerskich. Publikował artykuły w lwowskim i w warszawskim „Skaucie”, opracował „Śpiewnik polskiego skauta”.

Więcej informacji o K. Lutosławskim znajdziesz w książce „ks. K. Lutosławski", którą możesz zamówić poprzez internetowy sklep Poczty Harcerskiej Szczecin II: www.zhp.met p!

Samarytanka

SKALECZENIE (RANA)

PIERWSZA POMOC: ♦ 1. Ranę przemyć wodą utlenioną. Jeśli rana jest duża i zabrudzona - krew z niej wypływająca przemyje ją. Woda utleniona uszkadza (mutuje) tkanki, dlatego przemyć tylko brudne krawędzie rany. ♦2. Zakleić plastrem z opatrunkiem, przy większych ranach nałożyć opatrunek z jałowej gazy i zabandażować.

G2\

♦    3. Przy silnym krwotoku unieść zranioną kończynę do góry oraz na ranę nałożyć opatrunek uciskowy.

Nie wolno:*dotykać rany brudnymi rękoma,

•    obmywać samej rany jodyną - to bardzo boli, • usuwać tkwiących w ranie ciat obcych czy odłamków kostnych - zrobi to lekarz.

OPARZENIE

Objawy: • I stopnia - zaczerwienienie skóry, piekący ból, • II stopnia - dodatkowo obrzęk, Opatrunek uciskowy pęcherze, • III stopnia-dodatkowo martwica, zwęglenie.

PIERWSZA POMOC: ♦ 1. Usunąć z okolicy oparzenia wszelkie ozdoby metalowe (pierścionki, bransoletki itp.) ♦ 2. Oparzenie natychmiast schłodzić zimną, bieżącą wodą. przez 15-20 min.

♦    3. Można zastosować Panthenol. ♦ 4. Przy zaawansowanych poparzeniach po schłodzeniu opatrzyć ranę jałowym kompresem gazowym i lekko zabandażować. ♦ 5. Koniecznie wezwać lekarza. Nie wolno: • przebijać bąbli i pęcherzy, • zrywać ubrania z oparzonych miejsc - razem z nim można zdjąć skórę, • stosować środków odkażających - większość z nich zawiera substancje uszkadzające tkanki, • podawać choremu alkoholu.

OMDLENIE

Objawy: • chwilowa utrata przytomności, • bladość, potliwość,

•    szybki i płytki oddech.

PIERWSZA POMOC: ♦ 1. Położyć chorego na plecach, podnieść ręce i nogi, rozluźnić odzież (pasek, kołnierzyk). ♦ 2. Jeśli po ok. 1 min. nie ma poprawy - pozycja boczna ustalona.

Nie wolno: • nieprzytomnemu podawać leków i płynów.