Dominikanie do
Zabawv i zawodowi zabawiacze. Korzystali z ludzkiej o , ici do zabaw zawodowi śpiewacy i jokulałorzy. którzy mieli w ^ repertuarze także materię pobożną Należy untkać traktowania jedynie jako przejawu sprytu czy konformizmu. Władysław q> lubował się w pieśniach igrea Joryka. który otrzymaną od ksj<. 'C
Fci a\va
kuglarzami i tańczyć (Feicht 1968. s. 364; Fijalek 2002, s. 44.^
• 1 • a.lstAr^\r nr^mi/An7i11 tunmm k\/l■ ..... t « . . '
wiary nic ukryto się w brzmiemu instrumentu" (Świętoch Titanic do XVII w. utrzymywali w ogolę zakaz polif0nij
wieś oddal kościołowi; per ioculatorem Juncum facia < 1235 |.-J? 1957). Reguły zawsze ostrzej traktowały udział kleru w zabawa h W 1410 r. zabrania się księżom zebranym na stypie zabawiać ^ z kuglarzami i tańczyć (Feicht 1968. s. 364; Fijalek 2002, s. 44.^ Jednakże wodzireje, którzy przewodzili tańcom, byli zwykle kleryk mi i duchownymi, spośród nich wywodziła się pewna liczba \vędr0« nych artystów — wagantów (Wolny 1969).
W encyklopedii Pawia z Pragi. tzw. Księdze Twardowskiej! spotykamy definicję słownikową wodzireja i wodzirejki: jest to ^ potrafiący wesołym poklaskiwaniem rozerwać ludzi, kieruje zaś nmn dając znaki rękami, nogami i krokami tanecznymi.
Można tam znaleźć cały repertuar nazw zawodów ludzi trudniących się zabawianiem innych (loculutoria artijicia, Kowalczyk 1984). Istotne jest. że miejscem zabaw były nie tylko karczmy, ale i domy prywatne, także wynajmowane na ten cel Umiejętność tańca należała do ogólnego wykształcenia, i wypadało się nią wy-kazywać:
,,, k„,7tI,0!?'Tm'aia gąić a plęsa,;'iako yne księżny: bo wty czasu sromola byli
zanizyS?* T!a'y ‘CŻ 'nnC r/ecz>- 1 Jeśli nie kształciły się w bywali mr-Yc"1'™ aszIor/c żeńskim, to nauczycielami domowymi
nie BrunonoYvi/zKwe^tą 7ajVcla 1 w klasztorach (czy to
jako biskun - - 1111 czyn,4 lekkie wyrzuty jakieś mniszki, że
jat maSermT1^^"' P<n'az,'>- alc kiedy przychodził do nich Powieści o AnulonniL :,L '0tiZlly lm 03 2abawach?)- w przytoczonej magistrem T’ właśnie młody Apoloniusz jcsl
jak Abelard i t CZym °boje znaJduJ9 S'V w podobnej relacji
aniec należał do cenionych dowodów ogłady,
„,,SV twoje Śmiechy wszelk.ej mej uciechy..
krakowski wiersz miłosny Epistoła ad dominicellam A.s>Jcza r dużo dobrego pisze o tanecznych umiejętnościach a |je,cny ' radości, jaka z jej tańca promieniuje.
v:l>ancJ
Jziwi nas to, jeśli uwierzymy kaznodziei Janowi Geuz-Nie |440). opisującemu / zaskakującą spostrzegawczością l/n’, roztańczonyeh dam: zrzucają z siebie wierzchnie okrycia £N-bo'van'e ■ j obnażając piersi, co podnieca mężczyzn do rozpu-
-ia jsjożyńska zebrała wiele danych z kronik o zabawach *°ach i śpiewach. Królowej Aldonie (pierwszej żonie Kazi-& ^Wielkiego) zapamiętano gorszące śpiewy w towarzystwie ***** śpiewaków (1339). Królewnie Jadwidze pozwalali tańczyć U'yunm refektarzu krakowscy franciszkanie, gdyż kasztelan nie ^łdzal się na jej spotkania / austriackim kandydatem do ręki na
królewskim zamku. . ,
Nie tylko wyższe sfery umiały gąsc. Hejnały ratuszowe w Po-
xv w. grała trębaczka Dorota (Dorota tubicinatrix, Feicht 1957,
s 113). Spójrzmy wreszcie na zbiorowe zabawy zwykłych ludzi.
Bawić lubią się wszyscy nadzwyczaj, i tak na weselach, gdzie to sprowadzają uffljjfcy, tancerzy, śpiewaków, umiejących nieobyczajne zwrotki napiewać: czczą ich ; ^dzają na pierwszych miejscach: na takich godach Chrystus z matką i Apostołami tyliby stali za drzwiami, albo patrzyli na puste misy. A cóż mówić o zapustach! Istny to bożek, a kapłani jego kobiety i panny, opiewające chórem służbę jego w piosnkach woczciwych; bożek ten to wielki cudotwórca, wszystkim sił dodaje, nawet ślepym »znA przywraca... (streszczenie polskie kazania łac. Maciej z Raciąża; LR 1 73).
Tak postrzegani są zawodowi muzycy, których wszechobecnie musiała skłonić narratora pieśni o Hiobie do umieszczenia ulicznego grajka w scenerii biblijnej przecież:
Robacy też w ciele byli,
A barzo ciało dręczyli,
^ skórą jego szemrały.
Wszystko ciało przewierćiały.