P1020541

1

JjUJStMiirtiw OMWMki

ynte yte)

(Dzieła. tom III, wstęp, rozdział I iul)

Rzeczywistość społeczna i jej atomy.

“ dwa rodzaje patrzenia na społeczność, rzeczywistość społeczną:

a)    demograficzny,; bada ^Borowość, jej dynamikę i ruchliwość jej członków (badanie z zewnątrz, sposób H oehawiorystyczny)

b)    wewnętrzny, odnosi się ido świadomości osobników składających się na społeczność, interesuje go obraz rzeczywistości, jaki pojawia się w świadomości członków, a dalej związane z tym obrazem uczucia, pragnienia 1 zamiary oraz wynikające Ą nich poczucie więzi społecznej

stanowiska reprezentujące podejście demograficzne:

a)    demografia społeczna,

b)    tradycyjna ekologia społeczna.

c)    teoria klas ekonomicznych.

morfologia społeczna Durkheima - stanowisko wykorzystujące zarówno aspekt demograficzny, jak i wewnętrzny

Wszelkie treści kulturowe, które interesują psychologię społeczną odnajdujemy w świadomości człowieka. Interesuje nas jednostka ludzka jako element (atom) struktury społecznej. Rzeczywistość społeczną traktujemy jednak jako coś, co się kształtuje i rozgrywa w sferze świadomości /człowieka, traktujemy ją jako system zależnych od siebie uczuć i przedstawień jednostkowych.

Rozdział I. W obliczu widzów.

1.    Zagadnienie introspekcj i.

a)    przekonania jednostki o samej sobie ważnym źródłem do badania życia społecznego - nie tylko na podstawie Sunoobserwacj i, ale także pod wpływem sugestii otoczenia.

•    zalety introspekcj i: dostęp do przeżyć, których inni nie są świadomi

•    wady introspekcj i: brak obiektywizmu ; podświadomość (dlatego behawioryści) ; autokreacja ; brak skali odniesienia

b)    demaskatorzy introspekcj i jako wiarygodnej przesłanki (Marks, Freud, behawioryści i ich zwolennicy, Descartes, Kant, Bergson)

c)    introspekcja powinna interesować naukę, gdyż rzuca światło na strukturę danej osobowości Ul!: jest procesem posiadającym skutki psychiczne,

wywiera skutki społeczne,

modyfikujb rzeczywistość, do której się odnosi.

2.    Niestałość sądów opartych na doświadczeniach wewnętrznych.

a)    przy samoobserwacji chwilowy stan świadomości jest w równej mierze właściwością obserwatora, jak i przedmiotu obserwowanego (optymistyczne i pesymistyczne podejście do własnej osoby)

•    gdy jesteśmy spokojni i wypoczęci nasza samoobserwacja jest wiarygodniejsza

b)    nie rozróżniamy między tym, co jest, a tym, co się nam wydaje,

c)    nie mamy możliwości rzetelnego porównania własnych obserwacji z autoobserwacjami innych (aby usytuować siebie w porównaniu z innymi należy wziąć pod uwagę różne kryteria, np. skutki działania albo

L. ^opinię powszechną")

3.    Obraz kształtujący rzeczywistość.

stan obserwowany jest często niweczony przez samą obserwację

-    jeżeli obraz mojej osoby zależny jest od chwilowego stanu, w którym się sobie przyglądam , to z drugiej strony sama moja osoba jest zależna od obrazu, jaki sobie o niej tworzą. ”

W- Warunki do zbadania przedmiotu pod pewnym względem mogą go zniekształcić pod innym Na skutek samoobserwacji mogą się zmienić nasze dyspozycje psychiczne na dany temat

-    Charakterystyka może stać się charakteryzacją

-    zmiana autocharakterystyki jest jednocześnie zmianą własnej osoby

-    czymś nowym może stać się uczucie wypowiedziane

-    zjawisko „przyroda naśladuje sztukę":

•    obraz własnej osoby staje się tym do czego chcemy dążyć

•    ‘obrazy’ siebie dla innych ludzi są już zobowiązujące I - Przyczyny auto kreacji:

•    chcę żeby ludzie widzieli mnie w określony sposób

•    chcę innym ukazać prawdziwy obraz siebie - autoportret - wzór

4, Odkrywam czy tworzę?

■r we wspomnieniach łatwiej siebie ocenić

Ta rozterka pojawia się, gdy przedmiotem introspekcji uczynię: moje tendencje uczuciowe