P1021153

Kwiatostany. U roślin drzewiastych kwiaty rzadko występują pojedynczo na pędach, np. u magnolii (Magnolia), zwykle zebrane są w kwiatostany. Są to mniej lub bardziej liczne skupienia kwiatów, ułożonych według pewnych prawideł na wspólnej osi zwanej osadką kwiatostanową. Kwiatostany, podobnie jak pędy roślin, odznaczają się wzrostem monopodialnym lub sympodialnym. Mogą one mieć budowę prostą lub złożoną.

Kwiatostany monopodialne (groniaste) odznaczają się tym, że oś główna jest znacznie wydłużona i najpierw rozwijają się kwiaty dolne, a na końcu kwiaty wierzchołkowe. Kwiatostany monopodialne proste mają tylko oś główną, na której osadzone są kwiaty siedzące lub szypułkowe. Należy tu wymienić następujące rodzaje kwiatostanów:

Kłos — na wydłużonej osi kwiatostanu osadzone są pojedyncze kwiaty bezszypułkowe lub, rzadziej, na bardzo krótkich szypułkach. U roślin drzewiastych tego rodzaju kwiatostany są rzadkie. Przykładem może być tu indygowiec (Amorpha).

Kotka lub bazia — kwiatostan podobny do kłosa, ale złożony z kwiatów bezpłatkowych i jednopłciowych lub małych kwiatostanów (wierzchotek dwu-nmiennych), zwykle zwisający i opadający w całości (wierzby, topole, brzozy, olsze, leszczyny i orzechy mają w postaci kotki przeważnie tylko kwiaty pręcikowe).

Grono — kwiaty na dość długich szypułkach, prawie równej długości, osadzone na wydłużonej osi. Grono może zwisać lub sterczeć do góry. Ten typ kwiatostanu mają: złotokap, czeremcha, berberys, porzeczki.