1 Przed rozpoczęciem II etapu (prygotawctrila wyparki doprat > > wyniki wykonanych pomiarów przeprowadzonych zgodnie z instrukcja podaną w I etapie (przy i0iow ,ri materiału badawczego) wpisujemy do Tabeli 2
a masę przygotowanego roztwory rozcieńczonego S
□ stężenie tego roztworu xs
a temperaturę roztworu na wlocie do kolumny (po podgrzaniu w zbiornó u *•>»** ^
„ii > ir
2 W trakcie procesu zatęzania substancji nielotnej, w Tabeli 2 zapisuje, w odstępacł dwuminutowych wszystkie parametry pracy wyparki wyszczególnione w Tabeli 1.
3. Po zakończeniu procesu wykonujemy pomiary mas:
□ produktu zagęszczonego R
□ skroplin z oparów W
□ skroplin z pary Dn (kondensatu)
□ produktu nie odparowanego (pozostałego w kolumnie) SP
□ oraz metodą refraktometryczną określamy stężenia produktu zagęszczonego Xr
4. Wykonane pomiary mas wyszczególnione w punkcie 3 odnosimy do całkowitego czasu odparowania r[s], przeliczając je na strumienie masy [kg/s]
5. W obliczeniach bilansu ciepła, wartości temperatur i ciśnień należy odnieść do średniej arytmetycznej pomiarów z całego procesu.
Średnią wartość wydajności zasilania surowcem Gs i odparowania wody G„ w eksperymencie obliczamy na podstawie czasu trwania doświadczenia oraz wagowo określonych odpowiednio ilości wprowadzonego roztworu i skroplin otrzymanych z oparów. Pozostałe wielkości, jak stopień zagęszczenia, strumienie ciepła, współczynnik przenikania ciepła, obliczano z następujących zależności:
Obciążenie cieplne powierzchni grzejnej wyparki Q [W]
(4.1)
Q = GD-r? + GDcp(T{ - rj
2 r. - - <■
Gd - masowa wydajność pary [kg's]
rp - ciepło parowania (skraplania) pary w temperaturze Tj, [Jkg] T[ - temperatura pary na wlocie do płaszcza grzejnego [KJ T4 - temperatura skroplin na wylocie z płaszcza grzejnego [K] cp - ciepło właściwe kondensatu w temp. (Ti+Tj)/2 [Jkg K]
Jednostkowe obciążenie cieplne q [Wm~]
O
gdzie A powierzchnia wymumy ciepła [m~]
<J strumień ciepła dostarczony z para wodna [W /
(42)