P6130159

Tekst 14

I <Bałagan był przerażający. Brat ojca leżał pośród rozbitych butelek nieprzytomny. Krew lała się spod lewego ucha. But miał ■maturalnie wykręcony. Pod oknem, przy drzwiach i obok łóżka walały się resztki jedzenia. Wojtek nie mógł nawet ręki podnieść, aby ■Bunąć włosy spadające mu na oczy. W łóżku, nie wiadomo dlaczego, leżały książki. Spośród nich jedynie Biblia nie była podarta. Nad ■brązem Matki Boskiej jak zwykle świeciła czerwona lampka. - Jak ioni mogli to zrobić — powtarzał w myślach ogarnięty trwogą. ■Ż zadumy wyrwał go stuk butów dochodzący z korytarza. — Już nawet ■nie zdążę stąd uciec — pomyślał.)

Podany niżej dialog toczy się między wolno mówiącym warszawiakiem oraz szybko mówiącym poznaniakiem. Zapisz to fonetycznie dwa razy — poznaniakiem niech będzie najpierw A, potem B.

Tekst 15 [A: (Dokąd idziesz z tymi różami?

B: Najpierw na obiad nad Maltę, a potem do Aliny.

A: Nie boisz się jej ojca?

B: Wiesz, że ją lubię, a ojciec wyszedł z domu.

A: Skąd wiesz, że jest Alina?

B: Przecież ma nogę w gipsie.

A: Mówiłeś, że to jej siostra, ta o rok od niej starsza.

B: Siostra też ma gips, ale na ręku. A poza tym nie o rok, tylko o dziewięć lat.

A: Nie chcesz mi chyba wmówić, że się pobiły.

B: Nie, były w górach z moim znajomym.

A: On je tak załatwił?

B: Tak, uczył je jeździć na nartach, ale chyba nie jest dobrym trenerem.

A: To dopiero rozpacz u nich w domu.

B: Wprost przeciwnie. Alina bierze ślub za dwa dni.

33