PIC00629

156 4. Połączenia lutowane

warstwy lutu należy dobrać na podstawie tabl. 4.4. Im większa jest powierzchni* spoiny, tym większa wytrzymałość połączenia, dlatego połączenia czołowe („na styk") są najsłabsze.

Sposoby łączenia blach lutowaniem miękkim przedstawiono na rys. 4.3. Mogą

to być połączenia blach cienkich (rys. 4.3a) na zakładkę, z odciążeniem, na jednostronną nakładkę. W przypadku łączenia blach grubych zaleca się przygotować połączenia zakładkowe przestawne lub z zakładką gubioną (rys. 4.3b). Sposób lutowania Machy cienkiej do grubej przedstawiono na rys. 4.3c. Przykłady połączeń lutowanych czołowych („na styk"), zakładkowych, nakładkowych, krawędziowych, kątowych, czopowych zilustrowano na rys. 4.4. Przykłady innych połączeń lutowanych lutem miękkim przedstawiono na rys. 4.5.

b)    cj    d)

SUK /- Bi Sil illlg

i)

j) .    k),    0

Rys. 4.4. Przykłady połączeń lutowanych: a. c. i) czołowych, b, D nakładkowych, e) zakładkowych, g) krawędziowych, b) kątowych, d, j, k, I, m, n, o. p, r) czopowych

C

Rys. 4.5. Przykłady połączeń lutowanych lutem miękkim: a. b, c) zaginanych, d) zawijanych, e) usztywnienie połączenia rury z blachą, 0 połączenie kątowe blach

Konstrukcje typowych połączeń lutowanych rur cienkościennych przedstawiono

na ry»- 4.6.

Konstrukcyjny sposób zapewnienia stałej i równomiernej grubości wantwy lutu oraz współosiowości łączonych rur. wykorzystując stożkowe ich rożwakowante podano na rys. 4.7, zaś na rys. 4.8 przedstawiono niektóre przykłady zastosowania lutowania miękkiego w elektrotechnice i teletechnice. Przy lutowaniu połączeń przewodów elektrycznych, w celu uzyskania pewnego połączenia, stosuje się zabieg technologiczny zwany pobielaniem. Polega on na pokrywaniu na gorąco miejsc przyszłego połączenia elementów, cienką warstwą lulu i tak przygotowane elementy lutuje się.

W I

■

Rys. 4.7. Konstrukcyjne zapewnienie slaby grubości warstwy lutu oraz współosiow ości łączonych rur

O)

ją

e)	-j— 1	I	Tl	9)		^1=raa-^s
	-ł— i	■	pk	!1
	-f	l	4~	i	i-	—-—s-
	! 4-		i 4-		4-^1 bp	-™_^Eł£3-r

Rys. 4.6. Konstrukcje połączeń lutowanych rur cienkościennych: a, b) przyłącza do trójników, c, d) lutowany kołnierz i pokrywa. e, f, g) sposób łączenia rur cienkościennych

b)

e)    fj

Rys. 4.8. Przykłady połączeń lutowanych: a, b) przewodów elektrycznych, c, d. e, n końcówek przyłączy

Przy konstruowaniu połączeń z lutem twardym należy zawsze uwzględniać rozpływanie się stopionego lutu w szczelinie pod wpływem siły ciężkości. Lut powinien być w związku z tym umiejscowiony i nanoszony w najwyższym punkcie spoiny i tak, by nie mógł się przemieszczać podczas lutowania. Wzajemne położenie części łączonych powinno być ustalone np.: przez zastosowanie specjalnych przyrządów, przez sczepienie zgrzeinami punktowymi, przez ukształtowanie występów do oparcia łączonych elementów, przez związanie części drutem albo przez rozwalcowanie rurki czy tulejki lutowanej.

Przykłady umiejscowienia lutowia twardego przy lutowaniu różnych zespołów