pkm osinski90

stąd średnica wału pełnego

pi

Dla wału drążonego uwzględniamy wuriość wskaźnika wytrzymałości

(3,22|

J Md*-di) ^w*—m~-

W celu wykonania wału możliwie lekkiego, projektujemy go jako wał kształtowy. o kształcie zbliżonym do kształtu wału o jednakowej wytrzymałości. W tyra celu konieczne jest obliczenie średnicy wału według wzoru (3.21) dla szeregu kolejnych przekrojów. Według tych średnic rysujemy zarys wału o stałej wytrzymałości. Zarys ten obrysowujemy zarysem schodkowym, dobierając średnice odcinkćn wału i ich długośd zależnie od wymiarów części osadzonych na walc.

Przebieg obliczeń przy zastosowaniu metody rachunkowo-wykreślnej przedstawimy na prostym przykładzie wału dwupodporowego, z osadzonymi na nim dwoma kolami zębatymi (rys. 3.5) Kolejność postępowania jest następująca:

I- Ustalamy obciążenia zewnętrzne. Są nimi w tym przypadku siły działające u kola zębate ze strony kół współpracujących. Siła P, leży w płaszczyźnie prostopadłą do osi wału i jest nachylona do osi pod kątem a,. Siła P₂ tworzy z płaszczyzn* prostopadłą do osi wału kąt ft₂, a jej rzut na tę płaszczyznę tworzy kąt a₂ z osią (ryt 3.5a,b). Ponieważ siły P, i P₂ nic leżą w jednej płaszczyźnie, rozkładamy je u składowe w kierunkach osi x, y i z. Składowe te mają w naszym przypadku wartości

P_it = P\ cosa,, P_lf = P, sina,,

P_2M = P₂ sin p_z,    P_lt = P₂ cos co8*₂, P_2f = P₂ cos j? 2 sin a₂.

2.    Suma momentów sił P, i P₂ w ruchu ustalonym jest równa zeru

Ptsi-Pisi

Jeżdi dana jest jedna z sił, to drugą wyznaczymy z tego równania.

3.    Obliczamy reakcje łożysk A i B. Wyznaczamy tylko ich składowe A,. A_t oni B,, B_t korzystając z równań równowagi. Składowe A, i B_z otrzymamy z równłit momentów względem osi y przechodzącej przez punkt A i równoległej do niej. przechodzącej przez punkt B, np.

BJ+PiA + PiĄ-O.

Analogicznie obliczamy A_t i B_r układając równania momentów względem osi: B/-P₂,/,.+ P„4+ P₂,r₂ m 0,

Poza reakcjami prostopadłymi do osi wału występuje reakcja wzdłużna

B, *1 P^r