POKŁON PASTERZY

POKŁON PASTERZY

Niedaleko groty, w której urodził się Jezus, spali pasterze. Przebudzili się nagle i zobaczyli wielką jasność, która rozświetlała niebo. Jeszcze nie ochłonęli z przerażenia, kiedy dostrzegli anioła, wyłaniającego się ze światłości.

Anioł rzekł:

-    Nie lękajcie się. Dziś w Betlejem urodził się Zbawiciel świata. Idźcie złożyć Mu pokłon. Dziecię leży w żłobie na sianie i jest zawinięte w chustę. Po tym Je rozpoznacie.

Gdy anioł skończył swą przemowę, dała się słyszeć niebiańska muzyka, a anielskie głosy zaśpiewały:

-    „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania”.

Kiedy aniołowie odeszli do nieba, pasterze udali się na poszukiwanie Bożego Dzieciątka. Bez trudu znaleźli Je w skalnej grocie, gdyż drogę wskazywała im gwiazda świecąca jasno na niebie.

Pasterze z radością oddali pokłon Bożej Dziecinie. Wracając, przekazywali wszystkim napotkanym ludziom wesołą nowinę: narodził się obiecany przez Boga Mesjasz, a oni złożyli Mu hołd!