PTDC0054

ZESPÓŁ POMIJANIA STRONNEGO

Domańska B. (1996). Zespół pomijania stronnego. W: A. Herzyk, D. Kądzielawa (red.), Zaburzenia w funkcjonowaniu człowieka z perspektywy neuropsychologii klinicznej (s. 151-174). Lublin Wydawnictwo UMCS.

Domańska B. (2004). Więźniowie podzielonej przestrzeni. Zaburzenia uwagi w pomijaniu stronnym. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

1.    Wczesne obserwacje kliniczne:

H. Zingerle (1913): wprowadził termin dyschiria (gr. dys- bez, chiros-ręka) na określenie całkowitej utraty „pojęcia jednej strony” u dwu pacjentów po uszkodzeniach prawej półkuli mózgu. Dyschirię charakteryzowało: nie posługiwanie się lewymi kończynami przy braku niedowładu i zaburzeń czucia, brak zainteresowania lewą połową własnego ciała, występowanie halucynacji związanych z lewą stroną przestrzen i pozaosobniczej.

2.    Rozwój charakterystyk klinicznych na przestrzeni XX w.:

- nie rozpoznawanie własnych kończyn jako swoich po stronie ciała przeciwległej do uszkodzonej półkuli:

—    np. nie ubieranie kończyny czy kończyn

—    skargi na obcą kończynę leżącą w łóżku pacjenta, zaprzeczanie, że to jest własna kończyna

—    traktowanie własnych kończyn jak przedmiotów, np. „ta ręka nie chce pracować”

—    stosowanie wyrażeń metaforycznych: „kawałek kłody”, „komunista”

—    lokalizowanie bólu lewej kończyny w kończynie prawej

—    zaniedbywanie części twarzy przeciwległej do uszkodzenia w zakresie czynności pielęgnacyjnych (np. golenia, malowania)

1