Pustynie to obszary skrajnie suche i prawie pozbawione roślinności. Zajmują one ok. 20% powierzchni lądów na Ziemi. Większość z nich to pustynie skaliste lub żwirowe. Pustynie piaszczyste stanowią jedynie 15% wszystkich pustyń.
Głównym rzeźbiarzem krajobrazu pustynnego jest wiatr, który wywiewa materiał skalny, uderza nim o skały, drąży je i ściera.
pustynia
dolina (ued)
EMU'"’ rwMCZ«ce|dMf#l-i&ło £-Vu<n buóujęat irjMnaSo .wsinj aa rp barthtry t/->* i) U) npptarart) [rys hi
wiatru sq os tarce w postaci flrr>tOw slaVv|cft
pustynia piaszczysta (erg)
pustynia skalista (hamada)
Największe pustynie świata występują w klimacie zwrotnikowym suchym. Jest to klimat gorący o rocznej sumie opadów poniżej 250 mm. Na pustyniach występują duże dobowe wahania temperatur powietrza powodujące pękanie i kruszenie się skał.
Oaza to płat bujnej roślinności wśród pustyni, gdzie znajdują się stałe osiedla ludzkie. Oazy występują tam. gdzie zagłębienia terenu dochodzą do poziomu wód gruntowych (rys. b). lub tam, gdzie układ warstw skalnych sprzyja gromadzeniu się wody pod ziemią i umożliwia budowę studni (rys. a).