rosliny5

Wymagania: bez większych wymagań. Dobrze rośnie na każdej przepusz czalnej glebie - od kwaśnej do stabo zasadowej. Preferuje jednak gleby świeże, równomiernie wilgotne. Stanowisko słoneczne lub półcieniste. Wy jątkowo odporny na mrozy (bardzo popularny w Skandynawii). Dobrze rośnie w warunkach miejskich. STREFA 4

Walory dekoracyjne i zastosowanie: atrakcyjny ze względu na interesujące kwitnienie i wspaniałe, jesienne przebarwienie liści. Doskonały niski krzew do sadzenia w zieleni miejskiej i ogrodach jako roślina okrywowa; także pod drzewami w miejscach lekko ocienionych. Nadaje się też na niskie nie-formowane żywopłoty oraz do stosowania w pojemnikach.

Gatunek: Spiraea ‘Grefsheim’ (S. xcinerea Zabel ‘Grefsheim’) - tawuła norweska

Występowanie: kultywar wyselekcjonowany w Norwegii w 1949 roku.

Wzrost. Gęsty krzew do 1,5-2 m wysokości i szerokości. Pędy cienkie, przewisające.

Liście. Drobne (2-4 cm długości i do 1 cm szerokości), lancetowate, szarozielone, obustronnie zaostrzone. Spodnia strona delikatnie owłosiona. Jesienne zabarwienie żółtawe.

Kwiaty. Drobne, śnieżnobiałe w kilkukwiatowych kwiatostanach, gęsto wzdłuż zeszłorocznych pędów na znacznej długości. Wyjątkowo obfite w k. IV-p. V.

Wymagania: bez większych wymagań. Dobrze rośnie na każdej świeżej glebie ogrodowej o stałej wilgotności. Znosi obecność wapnia w glebie. Stanowisko słoneczne lub lekko ocienione. Gatunek odporny na mrozy i dobrze znoszący cięcie. Łatwo się regeneruje. STREFA 5A Walory dekoracyjne i zastosowanie: jeden z najcenniejszych krzewów kwitnących wiosną. Do sadzenia pojedynczo i w grupach oraz żywopłotów (ciętych i nieciętych). Wyjątkowo obficie kwitnący.

Gatunek: Spiraea japonica L.F. ‘Anthony Waterer’ (S. bumalda Burv. Anthony Waterer ) - tawuła japońska odm. Anthony Waterer

Występowanie: kultywar; gatunek rozpowszechniony w Chinach, Korei i Japonii.

Wzrost. Gęsty, półkolisty krzew do 0,8 m wysokości i szerokości. Pędy wzniesione. Z wiekiem szerszy niż wyższy. Wzrost słaby.

Liście. Lancetowate, zaostrzone, do 5-8 cm długości, jasnozielone, wiosną lekko zaczerwienione. Niektóre liście częściowo białoróżowo przebarwione (charakterystyczne).

Kwiaty. Drobne, rubinowoczerwone w płaskich kwiatostanach do 1!) cm średnicy, na końcach tegorocznych pędów; w VI—IX. Podobny typ kwitnie nia również u opisanych na kolejnych stronach odmian.

20(1