s1 3

1. PRZYKŁAD DLA ZŁOŻA POKŁADOWEGO O NIEZMIENNYCH ELEMENTACH ZALEGANIA Z USKOKIEM W GRANICACH

REJONU

1,1. Sporządzenie mapy złożowej

Wykonanie mapy złożowej złoża oparto w przykładzie o wyniki uzyskane z wiertniczych robót poszukiwawczych podanych na rysunku 1.1, który przedstawia sytuację wysokościową powierzchni w granicach rejonu przewidzianego do eksploatacji, warstwicę uskoku, kąt nachylenia płaszczyzny (P) i zrzut (z) oraz usytuowanie i profile trzech otworów wiertniczych,

■ Wyznaczenie elementów zalegania pokładów na podstawie danych z robót wiertniczych można przeprowadzić metodami wykresinymi lub analityczno--wykreślnymi.

W przykładzie elementy zalegania pokładu dolnego wyznaczono metodami t?,10]s

-    baumana,

-    tangensów,

-    cotangensów,

-modułów,

-    warstwicową.

Wyznaczenie elementów zalegania pokładu wymaga określenia?

a)    koty powierzchni otworów metodą interpolacji i ekstrapolacji -(rys. 1.1), które wynoszą: Kj = +582 m, ^Ku = +563,7 m, %n ⁼ 565 mj

b)    głębokości otworów do spągu pokładu dolnego na podstawie ich pro-fili (rys. 1.1), które wynoszą: Z= 222,0 m, Z_g » 283,7 m, Z^ « 325,0 m

c)    koty spągu pokładu w poszczególnych otworach wynikających z różnicy wartości K i Z, które wynoszą: W-j = +360,0 m, = +280,0 m, =

-- +240,0 m$

d)    różnicy pomiędzy kotą spągu o największej wartości (w przykładzie ) a kotą spągu o wartości najmniejszej (W^) i pośredniej (W₅), to

jest wielkości h^ i hg<> W przykładzie h-j = 120 m, hg = 80 m.

METODA BAUMANA

Wyznaczenie elementów zalegania pokładu metodą Baumana podano na rysunku 1.2a według następującego sposobu:

1. Z otworu W_T kreślimy dwie półproste przez otwory W_Tj i Wjjj,