1 (305)

1. PRZYKŁAD DLA ZŁOŻA POKŁADOWEGO O NIEZMIENNYCH ELEMENTACH ZALEGANIA Z USKOKIEM W GRANICACH

REJONU

I^I^Sporz^ze^e^^^^^słożowe^

Wykonanie mapy złożowej złoża oparto w przykładzie o wyniki uzyskane z wiertniczych robót poszukiwawczych podanych na rysunku 1.1, który przedstawia sytuację wysokościową powierzchni w granicach rejonu przewidzianego do eksploatacji, warstwicę uskoku, kąt nachylenia płaszczyzny (fi) i zrzut (z) oraz usytuowanie i profile trzech otworów wiertniczych.

Wyznaczenie elementów zalegania pokładów na podstawie danych z robót wiertniczych można przeprowadzić metodami wykreślnymi lub analityczno--wykreślnymi.

W przykładzie elementy zalegania pokładu dolnego wyznaczono metodami C7,10]t

-    baumana,

-    tangensów,

-    cotangensów, -

-modułów,

-    warstwicową.

Wyznaczenie elementów zalegania pokładu wymaga określenia!

a)    koty powierzchni otworów metodą interpolacji i ekstrapolacji -

(rys. 1.1), które wynoszą: K-j- = +582 m, = +563,7 m,    = 565 mj

b)    głębokości otworów do spągu pokładu dolnego na podstawie ich profili (rys. 1.1), które wynosząt = 222,0 m, Zg = 283,7 m, Zj * 325,0 m

c)    koty spągu pokładu w poszczególnych otworach wynikających z różnicy wartości K i Z, które wynoszą:    = +360,0 m, Wg =■ +280,0 m, Wj =

« +240,0 m;

d)    różnicy pomiędzy kotą spągu o największej wartości (w przykładzie W.j) a kotą spągu o wartości najmniejszej (w^) i pośredniej (Wg), to jest wielkości h^ i hg. W przykładzie h^ = 120 m, hg = 80 m.

METODA BAUMANA

Wyznaczenie elementów zalegania pokładu metodą Baumana podano na rysunku 1.2a według następującego sposobu!

1. Z otworu W_ kreślimy dwie półproste przez otwory ^WII ^{1 W}III*