Rozdział 6 strona8 159

158

7biór zadań z mikroekonomii Ę - 1

I

14. W warunkach doskonalej konkurencji równa się on cenie produktu, podobnie jak i utarg krańcowy -_

15. Wyznacza go minimalny poziom przeciętnych kosztów zmiennych ponoszo- y

nych przez przedsiębiorstwo

Prawda - fałsz

Oceń, czy poniższe stwierdzenia są prawdziwe, czy fałszywe-, otaczając kółkiem odpowiednią literę (P - gdy stwierdzenie jest prawdziwe, F gdy jest fałszywe). Jeżeli uznasz określone stwierdzenie za fałszywe, przeredaguj je tak, aby stało się prawdziwe.

P F

P 1

P F

P F

P F

P    F

I’    F

1. W warunkach konkurencji doskonalej żaden z. uczestników rynku ■ (ani producenci, ani konsumenci) nie ma wpływu na poziom ceny ( rynkowej dobra (lub usługi) będącego przedmiotem transakcji.

2. Konkurencja doskonała to taka struktura rynku, w której ingerencja władzy gospodarczej w mechanizm rynkowy może mieć jedy- y nie na celu ochronę najbiedniejszych grup społecznych.

-J-

Firma dążąca do maksymalizacji zysku będzie zwiększać rozmiary produkcji tak długo, aż nie nastąpi zrównanie się utargu krańco- -w'ego, pochodzącego ze sprzedaży produktu, z. kosztem krańcowym jego wytworzenia.    5;

4. Jeżeli firma osiąga zysk księgowy równy kosztom alternatywnym czynników wytwórczych, zaangażowanych w prowadzoną dzia- $ lalność gospodarczą, to mówimy wówczas, że osiąga ona zysk normalny.

5. O ile w krótkim okresie przedsiębiorstwo pomimo ponoszenia strat może kontynuować prowadzoną działalność gospodarczą, o tyle w długim - icli notowanie wymusza konieczność likwidacji S firmy.

6.    Zysk ekonomiczny jest zawsze większy od zysku normalnego.

7.    I lomogeniczność to cecha produktu w warunkach konkurencji do

skonałej. oznaczająca jednakową cenę sprzedaży oferow aną przez wszystkich jego producentów.

I* F

P    F

r    F

I*    F

I’ F

P F

l> F

P F

P F

I’ F

P F

8.    W krótkim okresie ekonomiczne optimum produkcji przedsiębiorstwa wolnokonkurencyjnego przypada z reguły dla takich rozmiarów produkcji, przy których następuje zrównanie się utargu krańcowego z przeciętnym kosztem całkowitym w punkcie jego minimum.

9.    W warunkach równowagi długookresowej gałęzi wolnokonkuren-cyjnej przedsiębiorstwa wytwarzają produkcję o rozmiarach odpowiadających punktowi optimum technicznego.

10.    Gdy przedsiębiorstwo osiąga zysk ekonomiczny, to na jego koszty ekonomiczne składają się koszty księgowe i zysk normalny.

11.    Przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne maksymalizując utarg całkowity-ze sprzedaży produktu maksymalizuje jednocześnie swój zysk.

12.    Tylko produkcja ustalona na poziomic zrównania utargu krańcowego z kosztem krańcowym. maksymalizuje zysk ekonomiczny (lub minimalizuje stratę) przedsiębiorstwa.

13.    Jeżeli utarg krańcowy przewyższa koszt krańcowy, to w celu maksymalizacji zysku (lub minimalizacji straty) przedsiębiorstwo powinno zmniejszyć poziom produkcji.

14.    W długim okresie decyzje produkcyjne przedsiębiorstwa podejmowane są na podstawie analizy kształtowania się stałych oraz zmiennych kosztów produkcji.

15.    Gdy przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne zaoferuje do sprzedaży produkt po cenie niższej od ceny rynkowej, to wówczas zwiększą się rozmiary jego sprzedaży.

16.    W warunkach konkurencji doskonalej wzrost popytu rynkowego wywołujący w'zrost ceny rynkowej produktu, ceteris pciribits, prowadzi do wzrostu utargu całkowitego przedsiębiorstwa wytwarzającego ten produkt.

17.    Długookresowa krzywa podaży gałęzi wolnokonkurcncyjnej jest z reguły mniej elastyczna od krótkookresowej krzywej podaży, gdyż w długim okresie ustają procesy wejścia i wyjścia z gałęzi.

18.    Krzywa utargu krańcowego przedsiębiorstwa wolnokonkurencyjnego jest jednocześnie krzywą utargu przeciętnego, a tym samym krzywą popytu na jego produkcję.