Scan10085

(5.42)

£i —"

2n m„ cos oc, kładowa koła £7

cos (3 .

(5.45)

(5.42a)J

— dl,7    n

£7 = — “--cos P

2n m„ cos a.

(5.46)

(5.43)1 z wykresu I

(5.47)

kładowa rzeczywistej odległości osi £_a cos^

zic:

r/_ul,2 = c(| 2 + 2hi_(I (I +.V|₂-Ayj— s'rcdnica kola wierzchołkowego, (5.47a)

(5.441

<//,! 2 = r/|,2 cos a, — średnica koła zasadniczego,

d 17 - z. 1

— średnica koła podziałowego,

'I 2 ^- •‘■I    «

- cos P

— współczynnik skrócenia zęba (p. 6.3 — wzór 6.33).

(5.47b)

(5.47c)

obliczeniach wstępnych można przyjąć

e_a = 1,2+1,6 (wartości wyższe dla kół bez przesunięcia, niekorygowanych). tokowa liczba przyporo

K sin P _ .

£n =-< 1    .

^ł> 71 I

:

(5.48)

zor (5.47) przyjmuje prostszą postać dla dużych kątów pochylenia P gdy £p > I. W tym zypadku do obliczeń należy przyjąć £p = 1, a wtedy

^Ze = V •

^Łn

(5.49)

.5.4. Współczynnik Zp pochylenia linii zęba

Z p uwzględnia zmianę jednostkowego obciążenia na długości zęba (rys. 5.8) I technicznie dobrą dokładnością zmianę tę oddaje wzór

Zp = Vcos p

(5.50)

85