Przy wstępnym projektowaniu przekładni stożkowych zamkniętych praktycznie wyznacza się średnicę podziałową zewnętrzną koła de lub długość tworzącej stożka R*. z warunku na naciski stykowe (crH < Ghp), rożdz. 6.
Po przekształceniu tego warunku i przyjęciu we wstępnych obliczeniach niektórych współczynników geometrycznych jako równe 1.0 (np. Z8 = Zp = 1,0; Kjlu - 1,0) ostatecznie wzór na odpowiednią średnicę podziałową zewnętrzną zębnika będzie miał postać:
(7.1t
gdzie:
7j — moment skręcający na zębniku w Nmm,
V/,e = '—- = 0,28-0,30 — współczynnik szerokości uzębienia.
Współczynnik liczbowy uwzględniający czynniki materiałowe, geometryczne i dynamiczne nic występujące we wzorze (7.1), przyjąć; fu =102 — dla kół o zębach prostych,
/H = 89 — dla kół o zębach skośnych i kołowych,
Kfjp — z wykresów rys. 7.3, jeżeli znamy lub proponujemy na wstępie
rodzaj łożyskowania wałów i twardości obu kół, onp — naprężenia dopuszczalne na naciski stykowe dla zębnika N/mnr,
dla obliczeń wstępnych przyjmować można z tabeli 3.2.
Pomiędzy długością tworzącej stożka Rf a średnicą dc zachodzi związek geometryczny (przy £ = 90°)
(7.2)
szerokość wieńca koła
(7.3)
b = \\ibL, ■ R* = 0,5 • \)ibe ■ de2 Vh2 + 1 /u de2 ~ ' de\
Średnicę podziałową zewnętrzną koła zębatego można liczyć również z następujących wzorów:
dla twardości koła FHhb < 350
(1 “ ^be) ' Vbe ' ' °Rp
(7.4)
lub dla kół o różnych tw'ardościach
(7.5)
114