ScanImage58

W tabl. 15.12 podano zestawienie rzędnych obwiedni momentów dla belki ciągłej o terech przęsłach jednakowej rozpiętości. Za pomocą tabl. 15.12 można obliczyć irtości największych dodatnich i ujemnych momentów dla każdej belki ciągłej o liczbie zęseł większej od dwóch. Gdy obliczamy belkę trójprzęsłową, to rzędne pierwszego zęsła należy brać z tablicy, dla lewej zaś połowy przęsła środkowego należy brać z blicy lewą połowę rzędnych drugiego przęsła. Prawa połowa belki jest w danym zypadku symetryczna do lewej. Przy pięciu lub więcej przęsłach należy brać rzędne a dwóch pierwszych przęseł. Dla dalszych przęseł pośrednich wykresy obwiedni omentów będą symetryczne i rzędne ich będą odpowiadały prawej połowie rzędnych ugiego przęsła z tablic (oczywiście z zachowaniem symetrii). W praktyce sporządza się ykres obwiedni momentów tylko dla jednej połowy belki ciągłej. Przy liczbie przęseł

iększej od pięciu wystarcza sporządzenie wykresu dla ~ przęseł.

Dla odciętych o wartościach pośrednich można obliczyć rzędne z tablic za pomocą liowej interpolacji.

Linie wpływowe wykreśla się zwykle wówczas, gdy obliczamy ciągłą belkę xisuwnicową o równych przęsłach, lecz obciążoną kilkoma suwnicami, lub gdy rojektujemy belkę o nierównych rozpiętościach.

1.4.3. BELKI KRATOWE

Belki kratowe płaskie. Na belki podsuwnicowe o większych rozpiętościach od 9,0 m i użym udźwigu stosuje się często kraty. Belka taka posiada oba pasy równoległe i akratowanie krzyżuicami spadającymi ku środkowi (rys. 15.9). Obciążenie od suwnicy ziała bezpośrednio na pas górny. Siły w pasie górnym i dolnym od obciążenia jwnicami i ciężarem własnym wyznacza się z podstawowych równań równowagi. Dla rzekroju I-I można ułożyć równania równowagi:

Gh + M =0 oraz Dh~M_M = 0,

m    n

tąd siła w pasie górnym:

M

G =    (15.32)

w pasie dolnym:

^Mn

D=j^,    (15.33)

Zatem linie wpływu sił w pasach są liniami wpływu momentów odniesionych do mnktów m lub n ze współczynnikiem 1 /h. Siły w krzyżulcach otrzymamy układając ównanie równowagi składowych pionowych sił działających* na odciętą lewą część >elki. Wtedy:

T

T = K cos a.- 0,

stąd:    K = +

cos a

(15.34)

Rys. 15.9. Schemat belki z kizyżulcami spadającymi ku środkowi

Dla słupków (przekrój II-II) V + T = 0, stąd:

(15.35)

r

i

		L _	_P		,p
	y. ^1	vV	v/			~7 x: JL

? DrnlT

pas

I---. _

słupek V

c)

d)

słupek V₄

- -H

V=-T.

Wyjątek stanowi słupek środkowy V₄, którego linia wpływowa pokazana jest na rys. 15.9d.

Przy większych rozpiętościach, gdy odległości między węzłami są dosyć duże, chętnie stosuje się belki kratowe o pasach równoległych z drugorzędnym zakratowaniem (rys. 15.10), Rozwiązanie takie pozwala na znaczne zmniejszenie momentów zginających pas od bezpośredniego obciążenia,

W celu wyznaczenia linii wpływowych najdogodniej wyodrębnić drugorzędny system zakratowania od zasadniczego. Aby znaleźć linię wpływową dla pasa górnego G, wyznacza się najpierw linię wpływową a, b', c dla układu zasadniczego. Następnie dla układu drugorzędnego 2-4-5-Ó (rys. 15.10b) jako samodzielnego dźwigara obcią-