scs66

/mti/r; czasownik nieregularny; podać

inne HR nryHu i praca.

rr/r 3. »k tor. asygm.; podać podstawowe formy i odmianę tego czasownika w praca, i aor.; objiśnić zjawiska fonetyczne.

tlfliih — 2. ag. imper. « 3. ag. od dali. dam*. Jasi, kntiiug. atematyczna. V (według T. I xhra-Spławi oskiego 111); podać odmianę, cechy fonetyczne.

razdtb -3 ag. aor. aygm. 1 od rasiMiti. rasdłtf, -Mi. koniug. IV (w innym podziale U), tern. podać odmianę aor.; zauważyć trzeba. ic imperf. tworzył się od czasownika niedokonanego rasdfhti, -lyg. -afeii (itciatmun); w przedrostku raz- r‘)awiako przestawki, por. poi. ras-, roa. ras- (cerkiewizm).

.*bmm - part. pract. act. I. N sg. m. odmiana niezloiona w funkcji równo-watolin niania czasowego; podać formy |Midstawuwc czasownika i inne formy part., jak równic* możliwe ołnicznodci ajiofonicznc w rdzeniu ów-: ber- : bir- : bar-’, w tekście pnśuiailrzoiit' ptnjkir & w * sJntar* zam. nhww; idijaśnić warunki lego przejęcia.

otide — 3. sg. aor. asygm. «"l °tiri. otidf, atidrii, koniug. I, czasownik nieregularny; podać cechy lego czasownika: prefiks ot- przed samogłoską nie miał jeru, por. #/» przed spółgłoskę nagłosu czasownika, np. otipustiti itp.

rastołi— 3. sg. aor. sygin. I od rastołiti, ntstocę, rastoaii, koniug. IV (II), tcm. -i-; podać inne formy aor. W przedrostku ras- zjawisko przestawki i ubczdżwięcznic-nia t w s, zol*, wyżej rasdiłi. Poza tym objaśnić zjawiska fonetyczne pałatalizacji, w związku r tym oboczności spółgłoskowych, a także apofonii rdzennych, np. tek- : teł : tok- : toł- ild.

Sity— part. prnes. act., N sg. ni.; O sg. źivqłta\ podstawowy czasownik: źiti, Sirę. śńrśi, tein. -e-, koniug. I. Podać pozostało formy part., objaśnić cechy fonetyczne: s z g oraz U z tj.

f)    Przysłówki, spójniki, partykuły:

dale te — przysłówek miejsca 'daleko’; ł < k przed e, palat. I, por. też ses. daleko.

tu - przysłówek na określenie miejsca dalszego w znaczeniu 'tam', por. stde 'tu. tutaj’ — określający miejsce bliższe.

blądbno —■ przysłówek odprzymiotnikowy, dawna forma N-A n., por. przymiotnik biędkiu, -uta, -Mo. W tekście przykład na przejście * w * — asymilacja pod wpływem następującej sylaby z samogłoską tylną o.

r' (czterokrotnie w tekście) — spójnik łączny współrzędny, bardzo częsty wskaźnik zespolenia i nawiązania w zdaniach współrzędnych, poza tym łączący równorzędne człony zdania pojedynczego.

ne — negacja 'nic’ — partykuła przecząca.

g)    1’rzyimki:

Zostały już podane wyżej i omówione łącznie z formami rzeczowników, li) Ogólna charakterystyka (wnioski):

biorąc pod uwagę objaśniony fragment tekstu ses., jak i dalszy jego ciąg z Zogr. (zol>. Wybór tekstów, s. 174), możemy ogólnie ocenić jego charakterystyczne cechy językowe. Ze względu na treść przypowieści, będącej zarazem opowiadaniem pewnych zdarzeń rozgrywających się w przeszłości, mają zastosowanie konstrukcje zdaniowe

fhrm ^asów przcizlych, jak aorysty | impcrfcctum, a takie 4nikó w zdania czasowego; dla zróżnicowania stylistycznego mnstrnkcję celownika niezależnej) (tkw. dativus absolutu*) :cji z lania czasowego (zob. zdanie 14 na s. 174). rmą w tego rodzaju tekstach przy Irytowaniu wypowiedzi częst; zapowiednik rtit 'rzekł, posiedział*, np. w zdaniu

s utyciem w orzeczeniu imiesłowowych równtfW autor wprowadzi także w llilktyhi tekście w Charakterystyczną fl wprosi (oratio reda) j 12 i w innych.

W połączeniach z cienie lub nawiązanie ) czynającc się od i).

Postacie morfologie pa., jak przestawki ply znoje s|M>lglosuk tylnojc wszystkim zmiany jero Warto dla uzyskani dwa lub więcej tekstów tyczne i leksykalne. I ta

tekstów, s. 174) wystąpi i we, podczas gdy w K i vue. W Zogr. mamyl forma starsza wwojtysl występuje w Mar., a Zogr. w pisowni aufiksj (zdanie 12).

Z różnic leksykalny (zdanie 11), junii w Ml zabytkach zgodnie (zd wyżej.

fi nk*

J"'

d: ń

opisujących kolejne wydarzenia często występuje połą* pomocą spójnika łącznego i (por. w urywku 4 zdania u-

nc i fonetyczne wyrazów w tckścib prócz cech starszych pych spółgłosek z samogłoską (tajni*, mctatcza), palatali* ykowyjh itp., odzwicrcirdlają także zmiany nowsyc, przede , tj. Asymilację, wokalizację i zanik; tych głosek, winie szego obrazu zmian językowych ps. i sen. porównać laralclnych, wydobywając z nich cąćhy różniące — grama* np. w paralclnym tekście Kodeksu /.ógrofskirgn (zoli. 11'yłnir formy z opuszczeniem jerów, por. w zdaniu 13: mnozłx* n ehsic mariańskim zachowane są for lny z jerami: mwtoętys akże uproszczenie | na z: mnozl^Ą w Mar. natomiast jest I Nieściągnięta forma atopnia wyższego przymiotnika mmi ciągnim tnm — w Zogr. Odwrotnie, stan starszy odbija -bje, i p, imituje, stan nowszy — Mar.: -ije, a więc imlmje

ai

wskazać możemy np. wyraz jedńu w Mar., a etm w Zogr. ntmi w Zogr. (zdanie 12); poza tym występuje muiii w obu c |3l prócz różnicy fonetycznej, jf czym nadmieniliśmy