142 Elektromagnetyzm
od różnicy poziomów oraz od temperatury i wyraża ją w przypadku półprzewodnik ków samoistnych wzór:
2tT
(35.4)
■v którym: Es - szerokość pasma zabronionego (patrz rys. 35.1), k - stała Boltz-nanna, T- temperatura bezwzględna.
Ze względu na to, że każdemu elektronowi w paśmie przewodnictwa odpowiada swobodna dziura w paśmie walencyjnym, koncentracje obu rodzajów nośni-KÓjw są takie same: n = p.
a)
b)
pasmo przewodnictwa • |
t j | ||
er f |
o o o | ||
c |
* | ||
shtógpasmo walencyjne |
1
I Rys. 35.1. Pasma i poziomy energetyczne w półprzewodnikach samoistnych (a), półprzewodnikach typu n (b) oraz półprzewodnikach typu p\ pełne kółka - elektrony, puste kółka - dziury, E„, Ej - energia akceptorów i donorów
■ W przypadku półprzewodników domieszkowych koncentracje nośników są Określone pizez różnice energii Ed oraz Ea oraz przez temperaturę:
Ej
2tT
P = Po,.e
E, 2 kT
(35.5)
Gdy wzrasta temperatura, liczba nośników pochodzących z poziomów domieszkowych również rośnie, aż do chwili, gdy wszystkie elektrony opuszczą po-[iomy donorowe lub zapełnią poziomy akceptorowe. Dalsze podwyższanie temperatury nie prowadzi do wzrostu koncentracji nośników. W tym zakresie wartości temperatury liczba nośników samoistnych jest jeszcze bardzo mała - obserwujemy *vięc zjawisko nasycenia domieszkowego. Dopiero w wyższej temperaturze aczynająprzeważać nośniki pochodzące z przejść międzypasmowych i koncentracja zaczyna szybko wzrastać.
Ruchliwość nośników, podobnie jak w metalach, zmniejsza się z temperaturą, ednak zmiany te są znacznie wolniejsze niż zmiany koncentracji, więc możemy ,Nzyjąć, że przewodnictwo zależy od temperatury tak samo jak koncentracja nośników. Po uwzględnieniu równań (35.4) i (35.5) we wzorze (35.2) możemy wyrazić .emperaturową zależność przewodnictwa w postaci:
35. Wyznaczanie zależności przewodnictwa od temperatury... 143
<7 = C(e 2kT + C2e UT , (35.6)
gdzie przez £d0ni rozumiemy jedną z wielkości £rf lub £„, zależnie od rodzaju półprzewodnika. Stałe C zawierają ruchliwość i wielkość no-
W odpowiednio niskiej temperaturze można zaniedbać pierwszy składnik we wzorze (35.6), natomiast w wysokiej temperaturze, gdy nastąpi nasycenie poziomów domieszkowych, można zaniedbać składnik drugi. W pierwszym przypadku
**.-C3e». (35.7)
w drugim zaś
(35.8)
Zależność temperaturową przewodnictwa półprzewodnika najdogodniej jest analizować za pomocą wykresu tej zależności w skali półlogarytmicznej. Po zloga-rytmowaniu wzoru (35.7) lub (35.8) otrzymamy wyrażenie postaci:
Rys. 35.2. Logarytm przewodnictwa w funkcji odwrotności temperatury
Inffir = InC——. (35.9)
2 k k
Jeżeli teraz na osi odciętych będziemy odkładać odwrotność temperatury, a na osi rzędnych ln o; to pełny wykres zależności przewodnictwa półprzewodnika od temperatury będzie mieć postać linii łamanej (rys. 35.2). W zakresie wartości temperatury stosowanym w laboratorium fizycznym obserwujemy tylko przewodnictwo domieszkowe.
Pomiary' i obliczenia
W celu wyznaczenia szukanych zależności mierzymy opór elektryczny przewodnika drutowego i półprzewodnika (termistora) w różnej temperaturze. Badane materiały umieszczamy w ultratermostacie i mierzymy ich opory za pomocą mostka Wheatstone’a.
Budowę mostka Wlteatstone 'a przedstawiono na rys. 35.3. Główną czynnością przy posługiwaniu się mostkiem jest dobranie oporu R (składa się na niego szereg oporników w układzie dekadowym) w taki sposób, aby uzyskać równowagę mostka polegającą na zerowaniu się prądu płynącego przez galwanometr G.