skanuj0006 [800x600]

**«ev*wtc* >q dla skompensowania błędów spowodowanych naciskiem pomiarowym w zakresie ugiąć sprężystych ooiKrsyć omozna £ różnych zależności. Od wielu lat trwa dyskusja nad ocena dokładności wyznaczenia tej poprawki-i formułowane są zależności uściślające jej wyznaczenie. Spośród wielu wzorów wymienić można następujące:

wzór Bohmcnna zalecany do stosowania .w części krajowej literatury [6]:

but]    (6)

gdzie: Q — nacisk pomiarowy [N], d — nominalna średnica zewnętrzna [mm]

oraz wzór Wolfa przez wiele lat zalecany do stosowania przez firmę Carl Zeiss, a w krajowej literaturze przez Afa-Unowskiego [3]:

’ >    . j>_a_-».“(£)* (na]    p)

'gdzie: d„ — średnica’ wałeczka pomiarowego [mm]

Wartości obliczone według podanych wzorów różnią się między sobą parokrotnie, np. dla gwińtu M48 o skoku P — 5 nun — sześciokrotnie a gwintu drobnozwojnego M48xl — ai osiemnastokrotnie. Szczegółowe badania wykazały, ie obliczone ze wzoru (6) wartości są zbyt małe, ' a ze wzoru (7) — zbyt duże dla gwintów drobnozwojnych.

'Najdokładniejsze wartości poprawek można określić z za-^; leżnośd Lechowskiego [1]

i    ⁽⁸⁾

gdzie: c — współczynnik zależny od kąta rozwarcia gwintu, dla a - 30® c - 1,23, dla a « 27*30' c - 1,45. Powyższa zależność została opracowana przy uwzględnieniu technologii gwintów wysokiej dokładności tj. szlifowanych narzędziem o przekroju stożkowym. W dotychczasowej literaturze przy rozpatrywaniu powierzchni gwintu traktowano ją jako powierzchnię Archimedesa. Natomiast Lechowski zauważył, ie w ten sposób szlifowana .powierzchnia jest pśostokreślna tworząca powierzchnię śrubową stoźkopo-

4