MIOTŁA RZ cd 2 - 14.(34.)
Ja jestem miotlarzem bez pary i szukam drugiego niezdary.
Nie tego, nie tego, tamtego!
Ja szukam miotlarza innego.
gonitwa
W zabawie uczestniczy nieparzysta liczba osób. Dzieci parami maszerują po obwodzie koła. W środku chodzi „miotlarz" z miotłą w dłoniach. Przy drugim powtórzeniu tekstu pary rozłączają się i oddalają od siebie. „Miotlarz" pr/echadza się między nimi szuka partnera. Po dokonaniu wyboru rzuca miotłę na podłogę, co jest sygnałem dla pozostałyc h dzlec i, by Jak najszyb < lej utworzyły pary. Ten, kto nie zdąży znaleźć osoby do pary, /oMaJeMmlo-tlar/em" Podnosi miotłę I staje pośrodkii koła. Zabawa |«»st Im mlynuowana
i
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak jeden nie może, to drugi mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak drugi nie może, to trzeci mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
jak trzeci nie może, to czwarty mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak czwarty nie może, to piąty mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak piąty nie może, to łokieć mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak łokieć nie może, to spać się położę.
udawanka
Dzieci siedzą w rozsypce. Zabawa rozpoczyna się od ruchu wykonywanego jednym palcem, np. kciukiem. Można stukać nim o podłogę lub dotykać kciuka u drugiej dłoni. W następnych zwrotkach dzieci bawią się kolejnymi palcami, potem łokciem, a na koniec na słowa: to spać się położę kładą się na podłodze i udają, że zasnęły.
k