skanuj0022

Statyczna próba rozciągania 21

Rys. 1.15. Próbka z naniesioną na jej powierzchni pomiarowej skalą podziałek

Kreski wykonywane są na skalarkach i nanoszone w odstępach co 5 ±0,01 l Próbki długości Lo = 100 mm mająN = 20, a gdy Lo = 50 mm, N = 10. Po manili i złożeniu próbki obliczamy ilość działek od skrajnego punktu Lo do fflafeisca zerwania, następnie odkładamy taką samą ilość działek po drugiej strome zerwania. Powstaje w ten sposób odcinek a, który zawiera n działek. Przed-snwia to rys. 1.16.

n

Rys. 1.16. Wyznaczanie odcinka a po zerwaniu próbki

Norma przewiduje dwa sposoby obliczania długości Lu po zerwaniu. Pierwszy dotyczy przypadków, gdy N - n jest liczbą parzystą, wówczas:

L„ = a + 2b [mm],

gdzie odcinek b zawiera

N-n

2

działek.

Czynność tę przedstawia rys. 1.17.

Rys. 1.17. Wyznaczanie odcinka b po zerwaniu próbki