osialitazone.
Cukrzyca typu 2 stanowi częsty i poważny problem medyczny. Przyjmuje się, że obecnie około 2 milionów Polaków choruje na cukrzycę typu 2, ale u połowy z nich jest ona rozpoznana. Opublikowane niedawno dane dotyczące choroby wieńcowej wyraźn e potwierdzają, że pacjenci z cukrzycą typu 2 należą do grupy szczególnego ryzyka i potrzebują stałej kontroli glikemii, a także ciśnienia krwi.
Cukrzyca typu 2 charakteryzuje się opornością tkanek docelowych na insulinę oraz nieprawidłową czynnością komórek p trzustki, co w konsekwencji powoduje hiperglikemię. Cukrzyca typu 2, jako choroba, jest stanem podstępnym; obciążenie nią wiąże się z występowaniem poważnych oraz kosztownych w leczeniu powikłań mikro- i makronaczyniowych. Sposobem zmniejszenia obciążeń osobistych i społeczno-finansowych, towarzyszących cukrzycy typu 2, jest lepsza i ciągła kontrola glikemii, opóźnianie postępu choroby, a tym samym zapobieganie jej powikłaniom. Powstałe powikłania są zazwyczaj nieodwracalne i trudne w leczeniu.
Stanowiące kamień milowy Prospektywne Badanie Cukrzycy w Wielkiej Brytanii (United Kingdom Prospective Diabetes Study - UKPDS) potwierdziło jednoznacznie, że intensywna kontrola glikemii wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka powikłań mikronaczyniowych. Dane uzyskane w UKPDS wykazały ponadto, że niezależnie od stosowanego leczenia przeciwcukrzycowego oraz początkowej poprawy kontroli glikemii, osoby objęte tym badaniem wykazywały stały spadek kontroli glikemii.
W Badaniu Kosztów Cukrzycy Typu 2 w Europie - (CODE-2*) stwierdzono, że na terenie Wielkiej Brytanii ponad 2/3 pacjentów ma źle kontrolowaną cukrzycę, również kontrola stężenia glukozy we krwi jest słaba (HbA1c > 7.0%).
Postępowanie terapeutyczne w cukrzycy typu 2 wymaga podejścia etapowego.
W miarę utraty kontroli nad glikemią istnieje konieczność intensyfikacji leczenia.
W celu opóźniania postępu cukrzycy typu 2 oraz zapobiegania rozwojowi powikłań z nią związanych istnieje nagląca potrzeba wprowadzenia nowych leków.
Aby osiągnąć ten cel, działania nowych leków muszą być ukierunkowane na utrzymywanie prawidłowej glikemii poprzez wpływ na przyczyny: insulinooporność i zaburzenia czynności komórek p trzustki.
AN/ANDIA należy do nowej klasy doustnych leków przeciwcukrzycowych (tiazolidinendionów) - agonistów receptora PPARy (Peroxisome Proliferator Activated Receptor gamma). AVANDIA działa poprzez zmniejszanie oporności tkanek docelowych na insulinę. Wykazano również, że AVANDIA działa ochronnie na komórki P, zapewnia lepszą kontrolę glikemii, co opóźnia rozwój cukrzycy typu 2.