skanuj0042 2

Tutaj dłoń mam lewą, to kciuk lewej dłoni.

Palec wskazujący zaraz go dogoni!

Dzieci siedzą po turecku w szeregu lub w rozsypce, twarzą zwrócone w tę samą stronę.

1.    Unoszą lewą rękę zgiętą w łokciu i poruszają nią, prezentując otwartą dłoń.

2.    Zamykają dłoń, pozostawiając wyprostowany kciuk.

3.    Prostują palec wskazujący.

4.    Uderzają rytmicznie palcem wskazującym i kciukiem o siebie.

To jest palec lewej dłoni. Bardzo ważny palec! Wskazujący się nazywa. Wie to nawet malec.

Dzieci siedzą po turecka w szeregu lub w rozsypce, twarzą zwrócone w tę samą stronę.

1.    Unoszą lewą rękę zgiętą w łokciu, z palcem wskazującym skierowanym ku górze.

2.    Poruszają lewą ręką z wyciągniętym palcem wskazującym tak jak wtedy, gdy podczas mówienia zaznacza się gestem coś bardzo ważnego, godnego zapamiętania.

3.    i 4. Rytmicznie wskazują palcem wskazującym lewej ręki

dowolne osoby lub przedmioty.

Inny wariant zabawy: Dzieci siedzą w szeregu, a jedno z nich stoi przodem do pozostałych. Dzieci, które siedzą, mówiąc wierszyk, poruszają rytmicznie lewą ręką z wystawionym palcem wskazującym. Dziecko, które stoi, wylicza - rytmicznie wskazuje palcem wskazującym lewej ręki kolejne osoby.

Ten, na kogo wypadnie ostatnie słowo - „malec” - zamienia się miejscem z dzieckiem, które wyliczało. Zabawę można powtórzyć dowolną liczbę razy.

87

L__