skanuj0083 2

45 min

10. Wielka Reforma Teatru

Cele poznawcze:

•    wprowadzenie w zagadnienie Wielkiej Reformy Teatru,

•    rozumienie znaczenia Wielkiej Reformy Teatru dla rozwoju teatru w Europie,

•    poznanie zasady pracy metoda portfolio.

■ Cele emocjonalne:

•    kształtowanie wrażliwości estetycznej,

•    wyrabianie postawy odpowiedzialności za efekty własnej pracy.

I Metody / techniki:

•    wykład,

•    praca z tekstem przewodnim,

•    portfolio.

Formy organizacyjne:

•    praca zbiorowa,

•    praca indywidualna.

Przebieg lekcji:

Część wstępna

1.    Uczniowie wykonują ćwiczenie polegające na pogrupowaniu informacji dotyczących teatru i przyporządkowaniu ich do właściwych kategorii. Trzy z tych kategorii są nazwane (teatr antyczny, teatr szekspirowski, teatr molierowski), nazwa czwartej nic została jeszcze podana. Do tej ostatniej kategorii uczniowie przyporządkowują te cechy teatru, które, ich zdaniem, nie pasują do żadnej z wymienionych. Karta pracy 1 -ćwiczenie 1

2.    Pb wykonaniu zadania uczniowie czytają w podręczniku rozdział „Wielka Reforma Teatru” (patrz Potęga słowa, klasa II część 2, s. 172) i sprawdzają, czy poprawnie przyporządkował i cechy do czwartej, nieopisanej kategorii. Następnie ustalają nazwę tej kategorii. Ćwiczenie kończy się wspólnym poprawnym podaniem cech.

Teatr antyczny

•    Aby więcej ludzi mogło oglądać przedstawienie, wykorzystywano naturalne ukształtowanie terenu (zbocza wzgórz).

•    Na scenie znajdował się budynek, którego frontowa ściana tworzyła tło akcji; aktorzy występowali głównie na podwyższeniu przed tym budynkiem.

•    Aktorzy występowali w specjalnych maskach, które charakteryzowały bohaterów - wskazywały na płeć.

wiek i ważną cechę osobowości. Służyły także wzmocnieniu głosu.

•    Aktorzy nosili koturny oraz szaty, których kolor i krój pozwalały na łatwe odróżnienie postaci.

•    Aktorami byli wyłącznie mężczyźni.

Teatr szekspirowski

•    Typowy budynek teatralny był okrągły; w środku - na niewysokiej platformie - znąjdowala się scena.

•    Scenę otaczały piętrowe drewniano galerie, które zimowali widzowie.

•    Nad sceną znajdował się balkon, który - w zależności od fabuły - pełnił na przykład funkcję okna w zamku albo szczytu wzgórza.

•    Aby poinformować widzów o miejscu akqji, obnoszono tablice z objaśnieniem, gdzie rozgrywają się wydarzenia.

•    Scenografia była bardzo oszczędno - jodynie kostiumy olśniewały przepychem i bogactwom charakterystycznym dla czasów elżbietańskich.

•    O rozpoczęciu przedstawienia informowała chorągiew wywieszana na budynku teatru.

•    W rolach kobiecych występowali - w zależności od potrzeb - chłopcy lub mężczyźni.

Teatr molierowski

•    Przedstawienia odbywały się zazwyczaj w prostokątnych salach, często małych i ciemnych.

•    Scenę od publiczności oddzielała kurtyna - w tej funkcji początkowo wykorzystywano ozdobne dywany.

•    W przedstawieniu występowali profesjonalni aktorzy. Role kobiece odgrywały kobiety.

•    Przedstawienie trwało dwie-trzy godziny i jego czas mniej więcej odpowiadał czasowi akcji-

•    W dekoracjach wykorzystywano perspektywę; ze względów finansowych tych samych dekoracji używano w różnych układach.

Teatr młodopolski

•    Światło, gra aktorska, muzyka, sztuki plastyczne stały się integralną częścią widowiska teatralnego.

•    Scenografia nie była wyłącznie ilustracją dramatu.

•    Aktorzy nie musieli już sami sobie przygotowywać kostiumów - projektowano jc specjalnie do konkretnej sztuki.

^a Spektakl teatralny traktowano jako oryginalne, niepowtarzalne zjawisko artystyczne.

•    Całościową wizję spektaklu przygotowywał artysta teatru (odpowiednik dzisiejszego reżysera).

Część główna

1. Uczniowie powtórnie czytają tekst z podręcznika i wyjaśniają nazwę Wielka Reforma Teatru, zwracając uwagę na znaczenie kolejnych wyrazów występujących w nazwie.