iemulsje W/0. Najliczniejszą grupą chorych stanowią osoby o pośre fyP1.6.sk°ry, u których należy stosować podłoża emulsyjne typu O/W ( istnieje skłonność do wzmożonego wydzielania) lub W/O (gdy skóra « tendencję do wysychania). Tak więc to samo podłoże u różnych osób moiil wjwołac odmienny skutek. Systematykę podłoży przedstawiono w tab. 9.10, Wchłanianie można polepszyć dodatkiem do podłoża substancji pomoc® zmniejszając napięcie powierzchniowe polepsz® zwilżalność skory i ułatwiają rozpuszczanie substancji leczniczej. W
„,-f.^foblle działanie mogą wywierać niektóre rozpuszczalniki organiczni ghkol propylenowy lub estry, jak palmitynian, mirystynian izoprop^B dimetyloacetamid i inne, które dodawane do podłoża mogą powodow® ponadto zmiany chemiczne w strukturze tkanki skórnej lub też zmieni® ści wchłaiiMia' Poaąga t0 za sobą zmian9 przepuszczalności skóry i szybk®
.RŁ9-41',WpbW .DMSO na wchłanianie kwasu salicylowego z maści o zawartości 10%II
Szczególną rolę odgrywa dimetylosulfotlenek (DMSO), będący dobrvmł rozpuszczalnikiem wielu substancji organicznych. DMSO szybko r-|® *"* * * do naczyń knv„.r„ia/sl ftW wchłanianie najczęściej stosuje się go w ilości!
Jest ““J0 toksyczny. Szczególnie skutecznie działa! ““tych cząsteczkach. Przypuszcza się, że jako słaba zasada! twrawz itapm substancjami związki kompleksowe łatwiej wnikające do 1 rff7 (hydrokortyzon, acetomd fluocynolonu, fizostygmina, fenyJobutazon). I w®*1 feecznyprzy substancjach hydrofilowych niż przy lipo- 1 wych. Na przykład w małym stopniu wpływa na przyspieszenie wchłama-B ma octanu kortyzonu, w większym soli sodowej bursztynianu hydrokorty-ł
190 Zarys biofarmacji
Pozanaczymowe podawanie leków 191