• Chód na „szerokiej postawie” - pacjent stawia szeroko nogi, w ten sposób ułatwia sobie utrzymanie równowagi. Przypomina to chód marynarza. Chory może padać w związku z tym na boki lub do tyłu. Odnosi się wrażenie, że tułów nie nadążą za kończynami dolnymi. Chory może również chwiać się w pozycji stojącej.
• Niemożność utrzymania równowagi i chwianie się w pozycji stojącej z zsuniętymi stopami [próba Rombergal.