str02

{j»U tfąWHĘI Podstawy nauk o wychowaniu

{j»U tfąWHĘI Podstawy nauk o wychowaniu

KONTEKSTY

i /fiin fni /r) się dyskusje o tym, czym jest doświadaenie. Jest to pojęcie bardzo obciążone przez tradyrie' Iw/fa / jednej turmy doświadczenia to już opracowane poglądy (czyli ogólne ślady i wzory, z których się dedufcuje), z dn«*. ny »n lim pierwszymi (empirycznymi i indywidualnymi) punktami wyjścia. Niezależnie od tego, jak wyjaśniać* y jęi ie, dla wyr howania decydujący jest wciąż kontakt z sytuacją i kontekstem. Poprzez ten kontakt należy zdob/z/aż ifriyt me doświadczenia, które prowadzą do ogólnych poglądów, wiedzy, postaw i działania. Fakt, że język i obraz są nyiir inediuin transformacji treści w doświadczenia nie jest całkiem bezproblemowy. Proces pośredniczenia jest 'immftfe możliwy, ale nie stanowi gwarancji dla tworzenia się postaw. Przykład: Załóżmy, że ktoś czyta na głos historyczny dófco-meirl u wojennym losie ludzi. W ten sposób przekazywany jest pewien rodzaj doświadczenia. Byłoby to dczświafażetk kinie nawet jeżeli tekst byłby bardzo obrazowy i nie mogłoby zastąpić minionego doświadczenia bezsensowności #<*• ny W tym kontekście panuje opinia w pedagogice, że tylko autentyczne doświadczenia z pierwszej ręki (a nie przekaz/zra-im językowo) mają ową siłę sprawiania, że ktoś poczuje się tak jak dziecko, które po sparzeniu nie sięgnie więcej do ojca. Można jedynie wyrażać nadzieję, że to nie traumatyczne przeżycia prowadzą do postaw pacyfistycznych, lecz wzorcowe knniaUy społeczne, dzięki którym możliwe jest rozpoznanie bezsensowności przemocy oraz wychowanie do zgodności.

niupji pokunywać problemy w życiu codziennym i zawodowym oraz byli bardziej elastyczni, mobilni i wydajni w społeczeństwie.

■ Pomoc w asymilacji kulturowej jest zorganizowaną nauką opierającą się na doświadczeniu,

1’ajęde wychowania w pedagogice przystosowania do kultury wychodzi od koncepcji zorganizowanego uczenia się za pomocą przygotowanych doświadczeń. Ludzie powinni być wprowadzani do nieznanej dla nich jeszcze sytuacji W Inki sposób, aby mogli zdobywać doświadczenia, aby mogli o niej wiedzieć więcej niż poprzednio, lepiej niż wcześniej się w niej rozeznawać I móc pewniej niż wcześniej działać.

W podobnym tonie traktowane jest pojęcie przeżycia jako doświadczenia związanego z sytuacją. Również pedagogika przeżyć szuka autentyczności i zajmuje się takimi samymi problemami. Ze względu na to, że stawia się wobec twardej rzeczywistości i że ma więcej zaufania do siebie i innych, na celu pokonanie lęków i zagrożeń, ma cechy dyscyplinujące i bojowe.

■ Pomoc w enkulturacji realizuje uniwersalne wymiary uczenia się. W każdej formie pomocy w asymilacji kulturowej zwraca się uwagę na różne wymiary uczenia się, na podstawie których należy wychowywać, by umożliwić rozwój i poszerzanie horyzontów. Do najczęściej wymienianych należą:

KONTEKSTY

Odnouąc się do wcześniejszego przykładu, cele uczenia się mogłyby wyglądać w następujący sposób:

Siudom I pieiws/ego semestru powinni podczas dni informacyjnych dowiedzieć się więcej o przebiegu i podstawach studiów (wymiar poznawczy), nauczyć się zasad regulujących wpisy do indeksu oraz układania planu studiów (wymiar instrumentalny), pukonać obawy izolacji (wymiar emocjonalny), aby móc rozpocząć studia z pozytywną motywacją (wymiar aloktywuy), Powinni nabyć umiejętności społecznego postrzegania i komunikacji (wymiar społeczny) i odpowiedzialnie ob-t hndzlć się zo swoimi prawami I obowiązkami, to znaczy w sposób krytyczno-konstruktywny.