t»«l I
•u iiMywri, kl i'ut' NHP zobowiązany jest utrzymywać na rzecz Skarbu Państwa; )'l aktywu 'tkrtilni 1 Męstwa ulokowane w NBP;
i l aktywa, klńn* liditki komercyjne zobowiązane są utrzymywać w NBP.
u) »li«miii)*' nly poprzez informowanie go o założeniach polityki pieniężnej int umil Itiul/iiry mk;
li) m1'i'|iiiii|i' pi /iuUliiwlenie sprawozdania z realizacji założeń polityki pieniężne) /.i tuk nhlcgly, które przedkłada Zarząd NBP; c) liln zakłada mn/llwuścl zlecenia w stosunku do NBP kontroli Najwyżej Izby ktiiilinll
Bank Polski był ósmym z kolei bankiem emisyjnym - po Banku Szweq'i (pierwszym banku emisyjnym utworzonym w 1668 r.), Banku Anglii (1694 r.), Banku Francji (1800 r.), Banku Holandii (1814 r.), Narodowym Banku Austrii (1817 r.), Banku Norweskim (1817 r.) i Narodowym Banku Danii (1818 r.) - utworzonym na ziemiach polskich w 1828 r. Bank Polski był bankiem państwowym/ którego kapitał pochodził z funduszy rządowych.
Po wyparciu wojsk rosyjskich i zajęciu Warszawy przez wojska niemieckie -nowe władze okupacyjne utworzyły Polską Krajową Kasę Pożyczkową (Polnische Landes Darlehnskasse) jako namiastkę banku centralnego dla obszaru Generalnego Gubernatorstwa Warszawskiego. Została ona powołana do życia na podstawie rozporządzenia z 9,12.1916 r. wydanego przez generała-gubematora warszawskiego Hansa von Beselera. Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa z siedzibą w Warszawie rozpoczęła działalność 26,4,1917 r.
Powołane wyżej rozporządzenie dawało PKKP prawo emitowania biletów pod nazwą marka polska, które stały się prawnym środkiem płatniczym na obszarze okupacji niemieckiej. Marka polska była gwarantowana przez Bank Rzeszy Niemieckiej.
Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa oprócz wykonywania uprawnień emisyjnych była również uprawniona do gromadzenia depozytów, udzielania pożyczek, prowadzenia operacji kasowych władz administracyjnych, dyskontowania weksli.
Pracą PKKP kierował zarząd, który składał się z przewodniczącego, jego zastępców oraz członków. Prace zarządu natomiast nadzorował pełnomocnik rządu niemieckiego mianowany przez kanclerza Rzeszy.
W historii banków centralnych w Polsce lata 1945-1951 są okresem szczególnym ze względu na fakt, iż powołano wówczas do żyda instytucję, która zaczęła pełnić funkqę centralnego banku państwa - Narodowy Bank Polski, podczas gdy za granicą dągle funkqonował Bank Polski S.A., który do kraju powrócił wiosną 1946 r.
Bank Polski S.A. dysponował prawem wykonywania czynności bankowych. Podejmował on działania mające na celu odzyskanie złota zdeponowanego za granicą. Po zakończeniu przedmiotowych działań i po rozliczeniu ze Skarbem Państwa rozpoczęto proces likwidacji instytucji. Nie ulega jednak wątpliwości, że Bank