• niskie koszty,
• elastyczność sieci,
• prostota i przejrzystość struktury,
• bezpieczeństwo pracy obsługi i użytkowników.
Sieci elektroenergetyczne dzieli się na przesyłowe i rozdzielcze.
Sieć elektroenergetyczna przesyłowa jest to zbiór urządzeń współpracujących ze sobą w celu przesyłu energii z węzłów wytwarzania (elektrownie) do węzłów odbiorczych (stacje transformatoro-wo-rozdzielcze 750/400 kV, 400/110 kV i 220/110 kV).
W warunkach naszego kraju w skład sieci przesyłowych wchodzą linie i stacje o górnych napięciach: 750 kV, 400 kV i 220 kV.
Sieć elektroenergetyczną rozdzielczą definiuje się jako zbiór urządzeń współpracujących ze sobą w celu rozdziału energii elektrycznej pomiędzy odbiorców.
Sieci elektroenergetyczne rozdzielcze dzieli się na:
Miejskie sieci elektroenergetyczne (MSB). Do sieci rozdzielczych w miastach zalicza się: sieci niskiego napięcia (nn), sieci średniego napięcia (SN) i ostatnio również sieci 110 kV. W sieciach miejskich wyróżnia się osiedlowe sieci elektroenergetyczne (OSE), w skład których wchodzą: sieci niskiego napięcia i sieci rozdzielcze średniego napięcia na terenach osiedli mieszkaniowych.
Rejonowe sieci elektroenergetyczne (RSE). Są to sieci zasilające małe miasta, wsie oraz niewielkie zakłady przemysłowe znajdujące się poza terenami miejskimi. W skład RSE wchodzą sieci 110 kV, sieci średniego napięcia (SN) i sieci niskiego napięcia (nn). Sieci nn oraz SN, zasilające wyłącznie wsie, nazywa się często wiejskimi sieciami elektroenergetycznymi (WSE).
Przemysłowe sieci elektroenergetyczne (PSE). Są to sieci w zakładach przemysłowych. W zależności od wielkości zakładu i zużycia przezeń energii będą to: sieci niskiego napięcia (nn), średniego napięcia (SN) i 110 kV. W dużych zakładach przemysłowych mogą znajdować się również elementy sieci 220 kV, a nawet 400 kV. Sieci o tych napięciach nie można jednak zaliczyć do sieci rozdzielczych.
Sieci elektroenergetyczne wnętrzowe (SEW). Są to sieci w budynkach mieszkalnych, w budynkach przemysłowych oraz w budynkach użyteczności publicznej. Najczęściej są to tylko sieci niskiego napięcia (nn), rzadko sieci średniego napięcia (SN). Sieci te nazywa się instalacjami elektroenergetycznymi.
2.3.1. Wiadomości ogólne
Linie napowietrzne są budowane na wszystkie napięcia stosowane w polskich sieciach elektroenergetycznych tj. od 0,4 kV do 750 kV. Stanowią one ok. 86% łącznej długości wszystkich linii eksploatowanych przez energetykę zawodową.
Przepisy dotyczące projektowania i budowy linii napowietrznych są przedmiotem normy [4]. Norma ta stanowo zbiór podstawkowych przepisów, wymagań i definicji. Zawiera również wykaz norm związanych, dotyczących zagadnień szczegółowych lub elementów składowych linii. Norma jest obecnie w trakcie aktualizacji. Oto definicje niektórych pojęć wg niniejszej normy.
Elektroenergetyczna linia napowietrzna - urządzenie napowietrzne przeznaczone do przesyłania energii elektrycznej, składające się z przewodów, izolatorów, konstrukcji wsporczych i osprzętu.
Przęsło - część linii napowietrznej zawarta między sąsiednimi konstrukcjami wsporczymi (rys. 1).
27