• materiały i wymiary elementów uziemienia oraz uzupełniających środków ochrony zapewniały wymaganą trwałość i odporność na uszkodzenia, a także odporność na korozją,
• zastosowane środki ochrony i parametry układu uziomowego (konfiguracja, głębokość zanurzenia w gruncie) spełniały warunki podane w tablicy 4 i 5.
2.9.4. Uziemienia ochronne i uzupełniające środki ochrony 2.9.4.1. Uziemienia ochronne
Instalacje elektroenergetyczne, które mogą powodować zagrożenie porażeniowe w miejscach podanych w tablicy 5 powinny być wyposażone w uziemienia ochronne. W tym celu przewodzące części instalacji, które mogą znaleźć się pod napięciem wskutek uszkodzenia izolacji, przepływu prądu zwarciowego lub z innych przyczyn należy połączyć bezpośrednio z uziomem lub głównym przewodem uziemiającym.
Uziomy uziemień ochronnych powinny być wykorzystane przede wszystkim uziomy naturalne oraz uziomy sztuczne instalacji elektroenergetycznych, w tym uziomy słupów linii napowietrznych, uziomy połączone przewodem odgromowym oraz metalowe powłoki, zbrojenia i osłony kabli.
Uziomy sztuczne należy wykonywać ze stali konstrukcyjnej ni-skowęglowej ocynkowanej na gorąco, pomiedziowanej galwanicznie lub pomiedziowanej przez platerowanie. W uzasadnionych przypadkach uziomy mogą być wykonane z miedzi gołej, miedzi ocynkowanej lub miedzi ocynowanej.
Uziomy sztuczne poziome powinny być układane na głębokości nie mniejszej niż 0,6 m w rowach lub bruzdach zasypanych gruntem z wykopu. Dopuszcza się układanie uziomu w poziomych lub niektórych elementów tych uziomów na głębokości mniejszej niż 0,6 m, jeżeli pełnią one rolę uziomów sterujących.
Uziom sztuczny pionowy nie powinien mieć długości mniejszej niż lm.
Uziom wyrównawczy poziomy należy układać w gruncie na głębokości nie większej niż 0,5 m, a uziom wyrównawczy powierzchniowy na głębokości około 0,2 m.
Odległość uziomu wyrównawczego od chronionego obiektu (np. odległość otoku od słupa) powinna wynosić około 1 m.
Przewody uziemiające i przewody wyrównawcze powinno się wykonywać z taśm, prętów, drutów, linek, kształtowników lub z rur ze stali konstrukcyjnej niskowęglowej, miedzi lub z aluminium. Przewody wykonane ze stali należy chronić przed korozją warstwą cynku, cyny lub miedzi.
Dopuszcza się wykorzystanie, jako przewodów uziemiających i wyrównawczych lub ich części, stalowych konstrukcji, rurociągów oraz zbrojeń konstrukcji żelazobctonowych, jeżeli są one połączone jako nierozłączalne.
Nadziemne części przewodów' uziemiających należy układać w taki sposób, aby były możliwe ich oględziny. f
Przewody uziemiające i wyrównawcze, układane w' miejscach ogólnodostępnych powinny być chronione od uszkodzeń mechanicznych. Na zewnątrz pomieszczeń ochronę powinno się zastosować od wysokości 1,5 m nad ziemią do głębokości 0,2 nr pod ziemią, a w pomieszczeniach od wysokości 1,5 m do podłogi.
Każde połączenie między uziomami naturalnymi i sztucznymi oraz każde połączenie w instalacjach uziemień sztucznych powinno zapewniać trwały styk elektryczny, o oporze przejścia nie większym niż 10 (jiD) oraz mieć obciążalność prądową nie mniejszą od obciążalności przewodów uziemiających. Połączenia elementów' uziemień powinno się wykonywać poprzez spawanie.
Rurociągi wykorzystywane jako uziomy naturalne, usytuowane na terenie, na którym są ułożone uziomy sztuczne, powinny być połączone z tymi uziomami w wielu miejscach a przede wszystkim przy wejściach do budynku, w pobliżu transformatorów' elektroenergetycznych oraz w pobliżu konturu uziomu sztucznego.
Najmniejsze dopuszczalne wymiary poprzeczne przewodów uziemiających i przewodów wyrównawczych, wymagane zc względu na ich tiwałość wynoszą:
85