Uczciwek064

•    N 80, do przelotowego zamocowania przewodów o przekroju do 50 mm² i S 80/2 do mocnego (odciągowego) zamocowania przewodu również do 50 mm².

•    N 95, do przelotowego zamocowania przewodów o przekroju większym niż 50 mm'. Do mocnego zamocowania przewodów stosuje się izolatory S 115/1 i S 115/2.

•    Ns 80 i Ns 95, dla przekrojów przewodów podanych wyżej, jednak mogą być stosowane tylko w liniach wiejskich oraz dla przyłączy domowych (są to izolatory szklane).

Napowietrzne linie o napięciu do 1 kV powinny być chronione

od przepięć ochronnikami zaworowymi. Ochronniki zaworowe należy instalować:

a)    przy stacjach transformatorowych zasilających sieć niskiego napięcia w miejscach uziemienia punktu zerowego transformatora,

b)    w liniach napowietrznych na krańcach linii oraz w taki sposób, aby na każde 0,5 km długości linii wypadał przynajmniej jeden komplet odgromników,

c)    na krańcach linii kablowych w miejscach przyłączenia do napowietrznych linii elektroenergetycznych,

d)    w liniach niskiego napięcia, zasilających bezpośrednio instalacje odbiorcze w budynkach użyteczności publicznej, przeznaczonych dla dużej liczby osób (np. szpitale, koszary, szkoły, przedszkola, teatry, muzea, świątynie, domy wczasowe),

e)    w liniach niskiego napięcia, zasilających bezpośrednio instalacje odbiorcze w budynkach przeznaczonych do gromadzenia znacznych ilości materiałów łatwopalnych lub wybuchowych,

f)    rezystancja uziemień odgromników nie powinna przekroczyć wartości R = 10 Q.

W przypadku wykonania dla budynku przyłącza napowietrznego z zastosowaniem izolatorów dościennych ochronniki powinny być umieszczone W' pobliżu tych izolatorów na zewnątrz budynku. W przypadku innego wykonania przyłącza (np. stojak dachowy), odgromniki należy zainstalować na najbliższym słupie linii elektroenergetycznej.

Odgromniki powinny być włączone pomiędzy przewody skrajne a uziemienie, przy czym w przypadku zerowania, do uziemienia tego powinien być przyłączony bezpośrednio przewód neutralny (zerowy).

3.2. Linie kablowe niskiego napięcia

Kable elektroenergetyczne należy układać zgodnie z postanowieniami normy [27].

Zgodnie z postanowieniami tej normy kable można układać:

a)    bezpośrednio w ziemi,

b)    w kanałach i tunelach,

c)    w budynkach,

d)    w rurach i blokach umieszczonych w ziemi.

3.2.1. Układanie kabli bezpośrednio w ziemi

Głębokość ułożenia kabli w ziemi, mierzona od powierzchni ziemi do zewnętrznej powierzchni górnej warstwy, powinna wynosić co najmniej:

•    50 cm - w przypadku kabli o napięciu do 1 kV ułożonych pod chodnikiem, przeznaczonych do oświetlenia ulicznego i sygnalizacji ruchu ulicznego,

•    70 cm - w przypadku pozostałych kabli o napięciu znamionowym do 1 kV, z wyjątkiem kabli ułożonych w ziemi na użytkach rolnych.

Jeżeli głębokości te nie mogą być zachowane np. przy wprowadzaniu kabla do budynku, przy skrzyżowaniu lub obejściu podziemnych urządzeń technicznych, to na tych odcinkach kabel należy ochronić odpowiednią osłoną.

Kable w ziemi należy układać na dnie wykopu, jeżeli grunt jest piaszczysty, w pozostałych przypadkach na warstwie piasku o grubości 10 cm. Ułożone kable należy zasypać warstwą piasku o grubości co najmniej 10 cm, następnie warstwą rodzimego gruntu o grubości co najmniej 15 cm i przykryć folią ze sztucznego tworzywa (kolor folii niebieski dla kabli do 1 kV, czerwony dla kabli powyżej 1 kV). Odległość folii od kabla powinna wynosić minimum 25 cm. Sposób układania kabli pokazano na rys. 2 (w rozdziale LN powyżej 1 kV).

103