80 cm - dla kabli o napięciu do 15 kV, układanych poza terenami rolniczymi;
90 cm - dla kabli o napięciu do 15 kV, układanych na użytkach rolnych;
100 cm- dla kabli o napięciu powyżej 15 kV.
Należy uwzględnić grubość kabla lub warstwy kabli oraz podsypki kablowej i głębokość rowu zwiększyć o kilka lub kilkanaście centymetrów. Przepisy z zakresu bhp zezwalają na wykonywanie wykopów w gruntach suchych - bez konieczności szalowania - do głębokości:
2 m - w zwartych skałach jednorodnych, lm - w pozostałych gruntach.
We wszystkich pozostałych przypadkach wykopy powinny mieć umocnione skarpy wg zasad sztuki budowlanej, aby zabezpieczały wykop przed obsuwaniem się gruntu.
Układanie kabli powinno być tak zorganizowane i wykonane, aby kable nie zostały uszkodzone przez zginanie, rozciąganie lub inne temu podobne czynności wykonywane przy montażu linii kablowych.
Kable należy układać na wyrównanym dnie wykopu, jeżeli grunt jest piaszczysty. We wszystkich innych rodzajach gruntu należy na dnie wykopu wykonać tzw. podsypkę piaskową o grubości co najmniej 10 cm.
Po ułożeniu kabla na podsypce piaskowej należy go najpierw zasypać warstwą piasku o grubości co najmniej 10 cm, a następnie warstwą gruntu rodzimego o grubości 15 cm. Tak przysypany kabel powinien być przykryty folią w kolorze:
• niebieskim - w przypadku kabli o napięciu do 1 kV,
• czerwonym - w przypadku kabli o napięciu powyżej 1 kV. Grubość folii powinna wynosić co najmniej 0,5 mm, a szerokość
powinna być taka, aby przykrywała kable, a jednocześnie była nie mniejsza niż 200 mm.
Kabel powinien być układany w rowie linią falistą, aby długość kabla była większa od długości wykopu o R3%. Ponadto przy każdej mufie należy po obu stronach zostawić następujące zapasy kabla:
0,5 m - w przypadku kabli o izolacji z tworzyw sztucznych na napięcie do 1 kV,
1,5 m - w przypadku kabli o izolacji papierowej nasyconej lub z tworzyw sztucznych na napięcie H10 kV,
2 m - w przypadku kabli o izolacji papierowej nasyconej lub z tworzyw sztucznych na napięcie 15^-40 kV.
Zapasy kabli ww. rodzajów przy wprowadzaniu do głowic, tuneli i kanałów powinny wynosić odpowiednio: 2,5 m; 3,5 m; 4m.
W przypadku prowadzenia znacznej liczby kabli wspólną trasą w kanałach lub tunelach, umieszcza się je na dnie lub przy ścianach, używając do tego celu uchwytów lub konstrukcji wsporczych. Wymagania dotyczące układania kabli zawarte są w normie [5],
2.4.5. Oznaczanie linii kablowych
W celu umożliwienia identyfikacji ułożonych i będących pod napięciem kabli stosuje się oznaczanie kabli opaskami zwanymi oznacznikami. Oznacznik kabla powinien być wykonany z materiału odpornego na niszczące wpływy środowiska i mieć trwale wykonane napisy.
Napisy na oznaczniku kabla (lys. 3) powinny zawierać kolejno następujące informacje:
• symbol i numer ewidencyjny linii kablowej 4,
• oznakowanie (symbol) kabla 5 wg obowiązującej normy,
• znak użytkownika kabla 6 (np. skrót nazwy Zakładu Energetycznego),
• znak fazy w przypadku kabli jednożyłowych,
• rok ułożenia kabla 7.
Jeżeli cały kabel znajduje się na terenie jednego użytkownika, można zrezygnować z umieszczenia na oznaczniku znaku użytkownika kabla.
Oznaczniki powinny być rozmieszczone w następujących miejscach:
• na początku i na końcu linii kablowej,
• w bezpośrednim sąsiedztwie muf i głowic,
49