W obliczeniach sieci nieskompensowanej (montowanej jedynie w tunelach) zakłada się, że największy naciąg w lince nośnej i drucie jezdnym wystąpi w temperaturze -15°C.
W sieci półskompensowanej naciąg drutu jezdnego pozostaje stały, niezależnie do temperatury. Zmieniające się naciągi linki nośnej oblicza się - przyjmując jako stan wyjściowy temperaturę mrozu -25°C, natomiast jako temperaturę najwyższą +40°C.
W celu zapewnienia równomiernego ścierania się ślizgu odbiera-ka, przewody są zawieszane w punktach odległych od osi tom (zygzakowane) w taki sposób, aby w środku przęsła przecinały lub były styczne do osi toru. Rozpiętości przęseł przy tym muszą być ograniczone, ponieważ przewody odchylone pod wpływem silnego wiatm nie powinny przesuwać się poza ślizg odbiornika.
Rozpiętość przęsła między punktami zawieszenia na prostych odcinkach sieci nie powinna przekraczać:
• dla sieci tramwajowej prostej 40 m,
• dla sieci trolejbusowej 33 m.
8.2.3. Sieć szynowa
Sieć szynowa, nazywana także siecią powrotną, ułożona na podkładach drewnianych lub betonowych nie jest dokładnie odizolowana od podłoża. Spadki napięć w szynach powodują różnice potencjałów między szynami a gruntem i są przyczyną przepływu w ziemi prądów nazywanych prądami błądzącymi. Rezystancja między szynami a podłożem, czyli w obszarze stanowiącym tzw. bliską ziemię, wynosi 0,1 t 2,5 fi ■ km dla szyn tramwajowych i 0,5 h- 5 Q ■ km dla torów kolejowych.
Przepływ prądów upływu szyn przez torowisko, które stanowi istotną dla nich rezystancję, następuje dalej rozległym przekrojem ziemi, głównie obszarami o dużej przewodności. Jeżeli w pobliżu szyn znajdują się rurociągi metalowe lub kable o powłokach metalowych, prądy przepływają przez powłoki i wypływają w pobliżu przyłączy kabli powrotnych do szyn, unosząc z sobą jony metalu powłoki. W ten sposób prądy błądzące powodują duże szkody korozyjne.
W celu zmniejszenia wpływu prądów upływu szyn należy tory wykonywać zgodnie z normą [1]. Rurociągi i kable powinny mieć powłoki izolujące. W uzasadnionych przypadkach urządzenia te powinny być układane w kolektorach.
Niszczenie powłok urządzeń podziemnych można zmniejszyć stosując dodatkowe urządzenia ochronne. Najprostszym jest drenaż elektryczny, polegający na połączeniu poprzez rezystor i bezpiecznik powłoki z szynami w strefie upływu prądu z powłoki. Ochronę urządzenia podziemnego można zapewnić nadając dodatni potencjał otaczającej ziemi za pomocą ochrony katodowej pokazanej na rys. 45.
Rys. 45. Ochrona katodowa urządzenia podziemnego 1 - kabel, 2 - anoda, 3 - źródło prądu
Zmianę potencjału otaczającej ziemi można również uzyskać za pomocą dodatkowego uziemienia umieszczonego w pobliżu szyn.
8.3. Zasilanie sieci trakcyjnej
Sieć trakcyjna może być zasilana prądem stałym, przemiennym o zmniejszonej częstotliwości lub przemiennym o częstotliwości przemysłowej. W Polsce przyjęto system zasilania prądem stałym o napięciu do 750 woltów.
295