Uczciwek166

może w nich wystąpić mieszanina wybuchowa o objętości co najmniej 0,01 m³ w zwartej przestrzeni.

Zgodnie z rozporządzeniem [1] klasyfikacja stref zagrożenia wybuchem jest ustanowiona w sposób następujący:

Z0 - strefa, w której mieszanina wybuchowa gazów, par lub mgieł występuje stale lub długotrwale w normalnych warunkach pracy;

Zł - strefa, w której mieszanina wybuchowa gazów, par lub mgieł może występować w normalnych warunkach pracy;

Z2 - strefa, w której występuje niewielkie prawdopodobieństwo wystąpienia mieszaniny wybuchowej gazów, par lub mgieł, przy czym mieszanina wybuchowa może występować jedynie krótkotrwale;

Z10- strefa, w której mieszanina wybuchowa pyłów występuje często lub długotrwale w normalnych warunkach pracy;

Zll - strefa, w której zalegające pyły mogą krótkotrwale stworzyć mieszaninę wybuchową wskutek przypadkowego zawirowania powietrza.

Wentylacja stanowisk powinna uniemożliwić powstanie stref zagrożenia wybuchem Z0, Z1 i Z10.

Stanowiska lub grupy stanowisk powinny być lokalizowane w wydzielonych pożarowo obiektach lub ich częściach.

Stanowiska w pomieszczeniach nie wydzielonych pożarowo należy tak lokalizować, aby skutki ewentualnego wybuchu nie stanowiły zagrożenia osób lub obiektu.

Budynki, ich części lub pomieszczenia ze względu na funkcję kwalifikuje się do kategorii zagrożenia ludzi w sposób następujący:

ZL I - budynki użyteczności publicznej lub ich części, w których mogą przebywać ludzie w grupach ponad 50 osób; ZL II - budynki lub ich części przeznaczone do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się;

ZL III - szkoły, budynki biurowe, domy studenckie, internaty, hotele, ośrodki zdrowia, otwarte przychodnie lekarskie, sanatoria, lokale handlowo-usługowe, w których może przebywać do 50 osób, koszary, pomieszczenia ETO, zakłady karne i inne podobne;

ZL IV - budynki mieszkalne;

ZL V - archiwa, muzea i biblioteki.

Ocena zagrożenia wybuchem powinna być dokonana przez inwestora lub biuro projektowe, ewentualnie użytkownika, tj. tych, którzy decydują o rodzaju i zakresie technologii.

Przy ocenie zagrożenia wybuchem należy uwzględnić wszystkie czynniki i okoliczności mogące mieć wpływ na powstanie mieszaniny wybuchowej (rodzaj źródła zagrożenia, rodzaj składników palnych, rodzaj wentylacji, czas wydzielania, ciśnienie, temperatura itp.). Ważną rolę odgrywa temperatura zapłonu i pracy cieczy.

Inicjatorami wybuchu mogą być iskry elektryczne powstałe podczas pracy urządzeń i instalacji, przepięć i zwarć, wyładowań atmosferycznych i elektrostatycznych oraz iskry krzesane.

Również mogą wywołać wybuch części urządzeń i instalacji nagrzane do temperatury zapłonu występującej substancji w mieszaninie wybuchowej.

9.2. Instalacje w pomieszczeniach zagrożonych wybuchem

Przy projektowaniu i wykonywaniu instalacji w pomieszczeniach i obszarach zagrożonych wybuchem należy spełnić następujące wymagania:

1)    Wszystkie instalacje elektryczne w pomieszczeniach i strefach zagrożonych wybuchem powinny być wykonane kablami lub przewodami wielożyłowymi o żyłach miedzianych; dopuszcza się stosowanie przewodów o żyłach aluminiowych, lecz o przekroju nie mniejszym niż 10 mm², a dla kategorii ZL 1 lub ZL IV - nie mniejszym niż 16 mm².

2)    Kable i przewmdy powinny mieć pancerz lub ekran metalowy oraz zewnętrzną osłonę z gumy lub tworzywa sztucznego nie rozprzestrzeniającego płomienia, odpowiednio podłączone i uszczelnione przy przejściu przez ściany, przegrody i pokrywy.

307