Untitled 5 5

takiego edytora może być bardzo prosty: albo uruchomienie spod DOS-tt przez nazwę edytora poprzedzoną wykrzyknikiem, albo uruchomienie pod WINDOWS i potem każdorazowe wywoływanie klawiszami Alt+Tab Najprostszym rozwiązaniem jest użycie Notatnika Windows (Notepad) i przenoszenie tekstów za pomocą użycia klawiszy Ctrl+C i Ctrl+V, albo zapisanie jako m. pliku.

Przydatne może też być inne narzędzie: kolejno wprowadzane polecenia i uzyskiwane odpowiedzi (z pominięciem grafiki) można zapisywać w pliku dyskowym o zadeklarowanej nazwie po wprowadzeniu polecenia diary nazwa. Koniec zapisywania następuje poleceniem diary off i dopiero wówczas plik jest zamknięty i może być wykorzystany, np. do budowy pliku typu script, o czym dalej.

Polecenie:    type nazwa wyprowadzi plik o odpowiedniej nazwie

nazwa.m na ekran monitora do oglądania (ale nie do edycji!).

Edycyjne znaki specjalne przypisanie wartości,

n

o

. (kropka)

%

do wprowadzania elementów macierzy,

do wpisywania argumentów funkcji;

do zaznaczania kolejności realizacji wyrażeń,

do liczb dziesiętnych;

do operatorów na macierzach,

katalog macierzysty,

kontynuacja linii poleceń w następnym wierszu, koniec wiersza macierzy;

wstrzymanie wypisywania odpowiedzi na ekranie, początek komentarza w tekście pliku, skrócone generowanie wektorów; indeksowanie macierzy,

poprzedza polecenie systemu operacyjnego.

2.6. Przestrzeń robocza MATLAB’a, zmienne, wprowadzanie wartości zmiennych

Przestrzeń robocza

Wszystkie zmienne użyte w danej sesji oraz ich wartości są pamiętane (aż do chwili zakończenia pracy w systemie MATLAB) w tzw. przestrzeni roboczej (Workspace) MATLAB’a. Jest to obszar pamięci zarezerwowany dla zmiennych używanych w danej sesji, jest pusty po uruchomieniu MATLAB’a

j k nowany po jej /ukom /• mu Irpo iwuHom nm/i też być skasowana p»..i. Mii sesp poleceniom dnu m . \m tlała),

SN piowud/unic danych do /*> * \U i ni roboczej MATLAB’a może być:

•    z klawiatury;

•    generowane za pomout poleceń lub lunkcji MATLAB’a;

•    kopiowane z wcześniej utworzonych M-plików;

•    z zewnętrznych źródeł, np. z pomiaru.

Sfc pi /ypadku przepełnienia pamięci pokaże się komunikat:

out of memory

jffk•    - /a pomocą polecenia pack można wykonać realokację pamięci,

Ęt\^ł wolni dodatkowe jej obszary.

/titifnne

/mm.mu nie muszą być deklarowane. Każda zmienna jest domyślnie macie-• > elementach rzeczywistych lub zespolonych, wyjątkiem są zmienne Ihih uchowe⁹ (strings). Na przykład deklaracja:

A 11,2,3;11,12,13)

Uf AA • »i/y macierz o dwóch wierszach i trzech kolumnach liczb rzeczywis-ijffli, co obejrzymy na monitorze:

A =

12    3

11    12    13

I lopus/e/alne jest też zastąpienie przecinków spacjami:

A |1 2 3; 11 12 13|

Inl' napisanie deklaracji w dwóch wierszach:

A-|l 2 3 11 12 13]

• i.lpowiednio deklaracja A=|22,33,44] utworzy wektor, natomiast dekla-i i« |.i A 55 utworzy skalar. Transpozycję macierzy zlecamy poleceniem v V /ulem jeśli A jest wektorem kolumnowym, obecnie staje się wek luiiiin wierszowym.

Możliwe jest też wykorzystanie wcześniej zadeklarowanych maciei/s .l.i Iwor/enia większych macierzy; np. niech:

» t=[0 12345]

v."\m /as polecenie i (t 6| utworzy macierz t = [012 3 4 5 6].

" Wpiowtdzuac / pojedynczym cudzysłowem; np: » x 'witaj!'