ZdjecieR

gdzie:

iń* [l/dobf] - nominalna, dobowa wydajność dobranego wyparownika; ^rtwyp [kJ*g] ~ ciepło skraplania pary wodnej odpowiadające ciśnienia panującemu w skraplaczu wyparownika.

Na etapie wstępnego projektowania siłowni, dobową, oczekiwaną wydajność wyparownika ń* można określić oa podstawie analizy rozwiązań siłowni statków podobnych. Pewną wskazówką, umożliwiającą przyjęcie wartości , mota być znajomość średniego zapotrzebowania wody słodkiej oraz zakładana wielkość zapasów wody słodkiej i autonomiczność stadni. Średnie godzinowe zapotrzebowanie wody słodkiej di_M na statkach z napędem motorowym można określić wstępnie, za pracą [16], wg zależności:

(6.6)

iń_w=0,0l4-iV_et+0,01iii_o(^+0,05-B_ex*_J,+7,l-* [kg*]

gdzie:

Bexkp [kg*] - zużycie paliwa w kodę pomocniczym przy obciążeniu eksploatacyjnym; ihcckp [kg*] - eksploatacyjna wydajność kotła pomocniczego;

[kW] - moc eksploatacyjna silnika głównego; z    - liczba osób na statku.

Stąd obliczeniowa, dobowa wydajność wyparownika ńi^p będzie równa:

feSfe24-10^-3 [t/dobę]    (&«*)

Jeżeli w urządzeniach sanitarnych jest używana woda słodka, do wartości uzyskanej z zależności (6.6) należy dodać 5,5 ■ z. Ody kocioł pomocniczy wyposażony jest w parowe zdmuchiwacze sadzy, w równaniu (6.6) uwzględnia się dodatkowo składnik 0,005 - n_txkp-

Z uwagi na konieczność Obliczeń instalacji wody morskiej dla sknpiych warunków pływania, zaleca się przyjmowanie w zależności (6.5) ciepła skraplania '_Swyp dla warunków tropikalnych. W przypadku wyparowników krajowych typu "W", produkowanych przez FUO w Runiii, można w obliczeniach wstępnych przyjmować ciepło skraplania r, _Hyp odpowiadające ciśnieniu panującemu w skraplaczu wyparownika Pwyp ~ 9,7 kPa. Ciśnienie w sekcji odparowującej wyparownika p*yp jest wyższe na skutek oporów przepływu paty iw danym przypadku można przyjąć Pyyp - 10,2 kPa.

W klasycznych rozwiązaniach słowni sekcja odparowująca wyparownika wody morskiej jest ogrzewana wodą słodką z instalacji chłodzenia bloków cylindrów ahńka głównego. Woda ta, oddając ciepło odparowującej wodzie morskie) schładza aę, dzięki czemu strumień wymienianego ciepła w chłodnicy wody słodkiej chłodzącej bloki cylindrów jest odpowiednio mniejszy. Należy przy tym zauważyć, że dość dostarczanego ciepła do wyparownika jest większa od ilości ciepła odprowadzanego ze skraplacza. Do wyparownika jest dostarczane bowiem ciepło służące do podgrzania wody morskiej zasilającej wyparownik oraz do odparowania jej części. W skraplaczu odbierane jest natomiast ciepło skraplania odparowanej części wody morskiej. W samym wyparowniku możliwa jest utylizacja ciepła zawartego w skraplanych oparach, polegająca np. na wstępnym ogrzewaniu wody morskiej

12